زخم دیابت یکی از مشکلاتی است که افردا مبتلا به دیابت حاد با آن روبرو هستند. افراد مبتلا به دیابت باید بیشتر مراقب بدنشان -به ویژه پاها و انگشتان پای خود- باشند. زیرا بیماران دیابتی به شدت مستعد زخم هستند و زخم هایشان دیر بهبود می یابد. هرچه زخم دیرتر بهبود پیدا کند، احتمال عفونت کردن آن بالاتر می رود. اگر یک بیمار دیابتی دچار زخمی شود که بهبود نیافته یا عفونی شود، بیمار در معرض خطر بالای قطع عضو قرار خواهد داشت.
طبق گفته ی مرکز کنترل بیماری ها (CDC) درصد بالایی از 30 میلیون بیمار دیابتی آمریکا از مشکلات مربوط به عفونت زخم های دیابتی رنج می برند. بنابراین، به منظور مراقبت از خود بهتر است اطلاعات کافی در مورد درمان زخم دیابت را داشته باشید. ما در ادامه به برخی از نکات درمان زخم های دیابتی اشاره خواهیم کرد.
زخم دیابت چیست؟
بریدگی های کوچک، خراش، زخم و سوختگی های خفیف برای افراد عادی مشکلی ایجاد نمی کند. اما در بیماران مبتلا به دیابت هرگونه شکاف در پوست می تواند منجر به نتایج بدی شود. حتی اگر این زخم ها کوچک باشند. به این زخم های زخم دیابت گفته می شود.
دیابت باعث کند شدن فرآیند بهبودی و در نتیجه، آسیب پذیری بالای شما برای ایجاد عفونت ها می شود. این عفونت ها حتی ممکن است تا عمق استخوان های شما نیز پخش شوند! به همین دلیل، هر زخم دیابتی -حتی اگر کوچک باشد- باید در اسرع وقت توسط کادر درمان معاینه شود.
چرا روند بهبودی زخم های دیابتی کند است؟
زمانی که شما مبتلا به دیابت هستید، فاکتورهای متعددی می تواند در توانایی بدن شما برای بهبودی زخم ها تأثیر بگذارد.
سطح بالای قند خون
سطح قند خون بدن شما فاکتور اصلی تعیین کننده ی سرعت بهبودی زخم ها می باشد. زمانی که سطح قند خون شما بالاتر از حد نرمال باشد، موارد زیر اتفاق می افتد:
-
از فرآیند انرژی دهی سلولی توسط اکسیژن و مواد مغذی جلوگیری می شود.
-
عملکرد سیستم ایمنی بدن دچار اختلال می شود.
-
التهاب در سلول های بدن افزایش پیدا می کند.
این موارد در کنار هم سبب کند شدن فرآیند بهبود زخم دیابتی می شوند.
نوروپاتی
نوروپاتی محیطی یکی دیگر از مواردی است که می تواند در اثر بالا بودن دائمی سطح قند خون ایجاد شود. با گذشت زمان، آسیب هایی به اعصاب و رگ ها وارد می شود. این امر می تواند سبب بی حس شدن نواحی آسیب دیده شود.
نوروپاتی بیش از هر جا در کف دست ها و پاها اتفاق می افتد. در صورت بروز نوروپاتی، شما احتمالاً قادر به حس کردن زخم ها در نواحی مربوطه نخواهید بود. این موضوع یکی از دلایل اصلی رایج بودن زخم های پا در بیماران دیابتی می باشد.
گردش خون ضعیف
مبتلایان به دیابت دو برابر بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری عروق محیطی (یک بیماری مربوط به ضعف در گردش خون) قرار دارند. بیماری عروق محیطی باعث تنگ شدن رگ های خونی و در نهایت، کاهش جریان خون به اندام های بدن می شود. این بیماری همچنین در توانایی گلبول های قرمز برای عبور آسان از رگ ها تأثیر می گذارد. سطح بالای گلوکز خون باعث افزایش غلظت خون و در نتیجه کاهش جریان خون بدن می شود. ضعیف بودن گردش خون باعث دیر خوب شدن زخم دیابت می گردد.
اختلال سیستم ایمنی
بسیاری از مبتلایان به دیابت، دچار مشکلات فعال سازی سیستم ایمنی نیز می باشند. تعداد سلول های جنگنده ی ایمنی که برای درمان زخم ها فرستاده می شوند و توانایی آنها در انجام وظایف خود در این بیماران کاهش پیدا می کند. اگر سیستم ایمنی شما قادر به عملکرد درست نباشد، فرآیند بهبود زخم ها کندتر شده و شما بیشتر در معرض بروز عفونت قرار خواهید داشت.
عفونت
اگر سیستم ایمنی بدن شما به طور کامل قادر به انجام وظایف خود نباشد، بدن شما ممکن است در برابر باکتری های عامل عفونت ضعیف عمل کند. بالا بودن سطح قند خون همچنین سبب افزایش احتمال عفونت می شود. علت این امر این است که باکتری ها با قند اضافه ی جریان خون رشد کرده و تکثیر می شوند. همچنین، بالا بودن سطح قند خون می تواند از مبارزه ی سلول های ایمنی با باکتری های مهاجم جلوگیری کند.
در صورتی که عفونت شما درمان نشده و در حال گسترش بماند، احتمال بروز مشکلاتی مثل قانقاریا و سپسیس وجود دارد.
راه های درمان زخم دیابت
اگر زخم دیابتی شما عفونی شده یا می خواهید برای پیشگیری از عفونت ها اقدامی انجام دهید، گزینه های درمانی زیر برای زخم های دیابتی می تواند سبب ارتقاء عکس العمل بدن شما به منظور درمان بهتر شود.
هدف اصلی درمان زخم دیابت، بهبودی فوری می باشد. زیرا هر چه این بهبودی سریع تر انجام شود، خطر ایجاد عفونت کمتر می شود. فاکتورهای کلیدی متعددی در درمان زخم دیابتی مچ پا وجود دارد:
-
پیشگیری از عفونت
-
کم کردن فشار وارده به ناحیه (آف-لود)
-
جدا کردن پوست و بافت مرده (دبرایدمنت)
-
استفاده از مواد دارویی یا پوشش های مناسب در ناحیه زخم
-
کنترل گلوکز خون و سایر مشکلات سلامتی
درمان زخم دیابت با کرم
برای جلوگیری از عفونت، حفظ رطوبت کافی زخم، کاهش درد و بهبود سریع زخم دیابت، می توان از پماد یا کرم استفاده کرد. پماد درماهیل یکی از بهترین پماد های موجود در بازار برای این منظور می باشد.
65,000 تومان
اطلاعات بیشتر
درمان زخم دیابت با عسل
طی سال‌های متمادی، عسل‌های نقاط مختلف جهان یکی از بالقوه‌ترین محصولات طبیعی هستند که در آن فنول‌ها، فلاونوئیدها، اسیدهای اسکوربیک و برخی آنزیم‌ها (گلوکز اکسیداز و کاتالاز) به عنوان آنتی‌اکسیدان‌های قوی عمل می‌کنند. آنتی اکسیدان های موجود در عسل از دو طریق روی زخم ها اثر می گذارد. اول، آنتی اکسیدان ها با میکروارگانیسم ها مبارزه می کنند و عفونت ها را در محل زخم کاهش می دهند.
دوم، آنتی اکسیدان ها گونه های فعال اکسیژن (ROS) و التهابات ناشی از زخم را کاهش می دهند و به روند بهبودی کمک می کنند. اثرات ترکیبی آنتی اکسیدانی ممکن است به شواهد بالینی موفقیت آمیزی از زخم های دیابتی کمک کرده باشد که بهبود زخم ها را با کاربردهای موضعی عسل نشان می دهد.
نحوه استفاده از عسل در درمان زخم های دیابتی:
– همیشه قبل از انجام این کار دست هایتان را شسته و از اپلیکاتورهای تمیز مانند گاز استریل سروش استفاده کنید.
– ابتدا عسل را روی یک پانسمان بمالید، سپس پانسمان را روی پوست بمالید. این به کاهش کثیفی عسل در صورت استفاده مستقیم روی پوست کمک می کند. اگر زخمتان عمیق و گود است، ابتدا بخش فرورفته را با عسل پر کنید.
– یک پانسمان تمیز و خشک را روی عسل قرار دهید. می توانید پدهای گاز استریل یا یک باند چسبی استفاده کنید.
– وقتی ترشحات زخم پانسمان را اشباع کرد، پانسمان را تعویض کنید. همانطور که عسل شروع به التیام زخم می کند، نیاز تغییر پانسمان احتمالا کمتر خواهد بود.
– پس از پانسمان زخم، دست های خود را بشویید.
همچنین بخوانید:
آموزش مراقبت از زخم پای دیابتی
کفش های مخصوص افراد مبتلا به دیابت
پزشک شما ممکن است برای کمک به درمان زخم های دیابتی، کفش های طبی مخصوص دیابت را تجویز کند. همچنین به همین منظور، باندهای فشاری مخصوص به منظور ایجاد یک پوشش نیمه سفت در اطراف ساق و مچ پا طراحی شده اند. این باندها یک فشار خفیف به پای شما وارد می کنند؛ اما همچنان دامنه ی حرکتی پاهای شما حفظ می شود. همچنین، مایع دارویی درون بانداژ با مرطوب نگه داشتن زخم های دیابتی سبب تسریع عملیات بهبودی و پیشگیری از عفونت می شود.
مراقبت از زخم هایپرباریک
اکسیژن درمانی هایپرباریک (HBOT) درمان نهایی زخم های دیابتی می باشد. این درمان جایگزین ایمن و طبیعی، با استفاده از قدرت اکسیژن فشرده برای تحریک فرآیند درمان بدن شما استفاده می کند و همچنین، مشکلات متعددی که دیابت باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن شما می شود را از پیش رو برمی دارد.
طی اکسیژن درمانی هایپرباریک شما تنها باید در یک محفظه ی راحت و مخصوص هایپرباریک دراز کشیده و از اکسیژن فشرده شده تنفس کنید. با ورود این جریان اکسیژن به بدن شما، اکسیژن به طور مستقیم در تمامی مایعات بدن پخش شده و به نواحی که گردش خون دچار افت یا گرفتگی شده باشند کمک می کنند.
