درمان تزریقی چیست؟
درمان تزریقی برای بیمارانی در نظر گرفته می شود که توان مصرف دارو های خوراکی را ندارند. همچنین، زمانی که نرخ ورود داروی مورد نظر به سیستم گردش خون بیمار باید با یک سرعت ویژه اعمال شود پزشک این نوع درمان را تجویز می کند.
در اغلب موارد، درمان تزریقی از طریق ست درون وریدی به رگ بیمار اعمال می شود. به این مسیر، مسیر درون وریدی یا IV گفته می شود. البته، در موارد دیگر امکان اعمال درمان تزریقی اینفیوژن در قالب تزریق عضلانی، زیر پوستی و فضای اپیدورال نیز وجود دارد
مصارف و کاربرد های درمان تزریقی
دارو
برخی از بیماران قادر به مصرف دارو هایی خوراکی نیستند. علاوه بر این، برخی از دارو ها قابلیت استفاده ی خوراکی را نداشته و در دستگاه گوارش عملکرد خود را از دست خواهند داد. از سوی دیگر، برخی از بیماری ها به درمان های تزریقی نسبت به سایر درمان ها پاسخدهی سریع تر و بهتری نشان می دهند.
بنابراین، این دسته از دارو ها از طریق درمان تزریقی به رگ بیمار، به سیستم جریان خون اعمال می شود. بیشتر اوقات، این روش درمانی خاص برای بیمارانی که شیمی درمانی انجام می دهند کاربرد دارد. علاوه بر این، درمان تزریقی برای بیماران مبتلا به مشکل کولیت زخمی، بیماری کرون و کنترل درد مورد استفاده قرار می گیرد.
کنترل ورودی دارو ها
درمان ها و دارو هایی وجود دارند که ورود آنها به سیستم گردش خون بیمار باید کنترل شده صورت بگیرد. به این معنا که داروی تزریقی باید با یک نرخ جریان خاص برای بیمار اینفیوز شود. برای مثال، در موارد شیمی درمانی نرخ جریان درون وریدی داروی مورد نظر باید کند باشد. از سوی دیگر، برای کنترل و درمان موارد شوک آنافیلاکتیک، حمله ی قلبی، مسمومیت ها و سکته ی مغزی، تزریق اینفیوژن دارو های مربوطه باید با نرخ جریان سریع تری صورت بگیرد. برای انجام درست تمامی این موارد، درمان تزریقی اینفیوژن باید در نظر گرفته شود.
تأمین مواد مغذی
برخی از بیماران قادر به مصرف خوراکی غذا های مورد نیاز بدن نیستند. در این موارد نیز، مواد مغذی مورد نیاز بیمار مثل ویتامین ها و آمینو اسید های لازم از طریق درمان تزریقی اینفیوژن به بیمار رسانده خواهد شد. فرآیند پشتیبانی مواد مغذی از طریق درمان تزریقی اینفیوژن (IV) برای بیمار با نام «تغذیه ی کامل تزریقی» شناخته می شود.
آب رسانی
زمانی که بیمار دچار اسهال باشد، آب بدن وی به سرعت از دست رفته و نیاز به تأمین این آب خروجی وجود خواهد داشت. در ابتدا بیمار در اثر کم آبی دچار ضعف شده و قدرت بدنی خود را از دست می دهد. اما در ادامه و با از دست دادن مقادیر بیشتر آب بدن، فشار خون بیمار شروع به پایین آمدن کرده و خطر مرگ ناشی از شوک هیپوولمیک بیمار را تهدید می کند. بنابراین، در چنین مواردی تأمین بلافاصله ی این آب از دست رفته بسیار حیاتی قلمداد می شود. برای کنترل این موارد نیز از درمان تزریقی اینفیوژن استفاده می شود.
خون رسانی و محرک برای گردش خون
مواردی وجود دارد که خون فرد دچار کمبود برخی از محتویات می باشد. به این معنا که برخی از محتویات خون دارای سطحی کمتر از سطح معمول و نرمال هستند. این سطوح باید بازیابی شده تا به سطح نرمال برسند. در غیر این صورت، معمولاً بیمار شانس زنده ماندن را از دست خواهد داد. در چنین شرایطی، پزشک درمان تزریقی اینفیوژن عامل محرک محتویات خون را تجویز خواهد کرد. این روش درمانی، سطح محتویات دچار کمبود را به سطح نرمال خود رسانده و آن را حفظ می کند.
چه مواردی را هنگام تزریق باید رعایت کرد؟
پیش از اعمال درمان تزریقی اینفیوژن، موارد احتیاط زیر باید در نظر گرفته شود:
- ناحیه ای که سوزن ست اینفیوژن وارد بدن می شود باید عاری از هر گونه عفونت باشد. اهمیت این نکته زمانی بالا تر می رود که ناحیه ی تزریق برای مدت زمانی طولانی مورد استفاده قرار گیرد.
- ناحیه ای که سوزن ست اینفیوژن وارد بدن می شود باید شرایط مناسبی داشته باشد. رگ مورد نظر برای تزریق اینفیوژن باید به اندازه ی کافی بزرگ، واضح و دارای دیواره های قوی باشد. ناحیه ی تزریق باید عاری از هر گونه بافت های آسیب دیده و زخم هایی باشد که ممکن است روی اعمال مناسب دارو تأثیر منفی بگذراد.
- به حباب های هوایی که ممکن است در رگ حاضر باشند توجه کنید. این حباب های هوا می توانند با توقف مسیر جریان خون موجب حمله ی قلبی و سکته ی مغزی شوند.
- همچنین به لخته های خونی که می توانند موجب مسدود شدن شریان های خونی شوند توجه داشته باشید تا از مشکلات جدی متعاقب آن (مثل حمله ی قلبی، سکته مغزی و آمبولی ریوی) پیشگیری شود.
در گذشته، استفاده از درمان تزریقی اینفیوژن محدود به محیط های بیمارستانی بوده است. زیرا این فرآیند باید تحت نظر متخصصان مجرب انجام شده تا در صورت بروز هر گونه مشکل، عکس العمل مناسب توسط کادر پزشکی متخصص بلافاصله صورت گیرد.
البته، امروزه، اجازه ی انجام درمان تزریقی اینفیوژن در محیط های خانگی با حضور پرستاران یا متخصصین درمان نیز صادر می شود. این کار برای کاهش هزینه های بیمار و امکان حضور اطرافیان بیمار و حمايت های روانی در طی مراحل درمان آنها صورت می گیرد.
آیا میتوان در منزل تزریق انجام داد؟
با توجه به دلایل زیر، درمان تزریقی اینفیوژن ارائه شده -فارغ از اینکه در محیط درمان بیمارستانی، کلینیک یا منزل ارائه شده باشد- باید همواره کیفیت های لازم را حفظ کند:
- در بیشتر موارد، از درمان تزریقی اینفیوژن برای کمک به ادامه دار کردن عمر بیمار استفاده می شود. بدون این درمان ها، بیمار ممکن است در لحظه ای جان خود را از دست دهد. برای اهدای روز های بیشتر به زندگی بیمار، کادر درمان از درمان تزریقی اینفیوژن استفاده می کند. به همین دلیل، درمان تزریقی اینفیوژن باید با کیفیت بالا و قابل قبول ارائه شود. هر گونه خطا در اعمال درمان تزریقی اینفیوژن می تواند با عواقب جانی خطرناکی برای بیمار همراه باشد.
- برای بیماران سرطانی، در صورت عدم ارائه ی درست درمان تزریقی اینفیوژن، امکان بازگشت سرطان وجود خواهد داشت.
- برای بیماران دچار درد های شدید، در صورت عدم ارائه ی درست درمان تزریقی اینفیوژن، بیمار ممکن است دچار تجدید یا تشدید درد شود.
- برای بیماران مبتلا به مشکلات کوچک تر پزشکی و همچنین تمامی گروه های دیگر، در صورت عدم ارائه ی درست درمان تزریقی اینفیوژن، خطر ایجاد انواع عفونت در ناحیه ی تزریق، حباب های هوا و لخته های خونی در رگ مربوطه وجود دارد که می تواند منجر به عوارض جانی مثل سکته ی مغزی، حمله ی قلبی و آمبولی ریوی، و در نهایت مرگ شود.
عواملی که در کیفیت تزریق موثر است چیست؟
میزان مهارت کادر درمان
تمرینات کادر درمانی که وظیفه ی نظارت و اعمال درمان تزریقی اینفیوژن را بر عهده دارد از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر کادر درمان به اندازه ی کافی برای اجرای درمان تزریقی اینفیوژن تمرین نداشته و مجرب نباشد، احتمال بالایی برای بروز مشکلات مختلف وجود خواهد داشت. بنابراین، پیش از اعمال درمان تزریقی اینفیوژن باید از مجرب و آگاه بودن تمامی اعضای کادر درمان اطمينان حاصل کرد.
در دسترس بودن ست های تزریق با کیفیت مناسب
یکی دیگر از عوامل مؤثر برای اعمال درست درمان تزریقی اینفیوژن، داشتن تجهیزات مناسب و کیفیت بالا در زمینه ی اینفیوژن می باشد. در رابطه با شرکت سازنده، ما ست های اینفیوژن مختلفی ارائه می کنیم که می توانید در بین آنها انتخاب های مورد نظر خود را انجام دهید. علاوه بر تنوع، ست های اینفیوژن ما همگی از کیفیت بالا و ثابت شده ای برخوردار هستند که می توانید با خیال راحت تصمیم بگیرید.
برای خرید ست سرم میتوانید از اینجا اقدام کنید.
]]>ست های سرم یا همان ست های تزریقی به روش چکانش که دارای کانولا هستند، یک سوزن دارند که از آن برای ورود به بدن و سوراخ کردن بدن استفاده می کنند، اما پس از قرار گیری کانولا، آن سوزن از بدن خارج می شود. سوزن استفاده شده در این بخش، از جنس فولاد ضد زنگ است، با این حال، در بدن باقی می ماند در حالی که ست انفوزیون در حال استفاده است.
چه وقتی که در ست های سرم از سوزن ضد زنگ استفاده می شود و چه زمانی که از کانولا استفاده می شود، باید این ست انفوزیون، هر سه روز یک بار حتما عوض شود.
اساسا دو نوع ست سرم تزریق وجود دارد: مستقیم یا زاویه دار. مجموعه مستقیم با زاویه ۹۰ درجه وارد بدن می شود، اما مجموعه زاویه دار، با زاویه ۳۰ درجه وارد بدن می شود. برخی از ست ها، دارای دستگاه هایی برای اتصال وارد کردن هستند، اما برخی دیگر باید به صورت دستی وارد شوند.
در هنگام استفاده از ست سرم، ممکن است گاهی اوقات، کانولا حالتی خمیده به خود بگیرد و جریان را متوقف کند. از آن جایی که کانولا در زیر پوست قرار می گیرد، زمان تشخیص این حالت، ممکن است کمی دشوار باشد. اگر در شرایطی با گلوکز بالا روبرو هستید که هیچ دلیلی ندارد، توصیه می شود، بلافاصله ست سرم را تعویض کنید زیرا احتمال دارد کانولا خمیده شده باشد.
برای خرید ست سرم اینجا کلیک کنید .
ست تزریق یکبار مصرف چیست؟
انفوزیون درون وریدی، سریعترین راه برای رساندن دارو و جایگزینی مایعات در بدن است. برای بهینه سازی تزریق به روش انفوزیون، کاهش خطر عفونت برای بیمار و ضمانت عدم وجود آلودگی در نقاط دسترسی، مجوزهای تجویز IV، طراحی شده اند.
موارد استفاده از ست های انفوزیون IV
از ست های IV برای انفوزیون داروها به مدت طولانی و به صورت کنترل شده، استفاده می شود.
از ست های IV برای اتصال مخزن دارو به سوزنی که وارد بدن بیمار شده است، استفاده می شود.
از مجموعه اکستنشن یا همان رابط های IV، برای کاهش خطر آلودگی در حین گسترش خطوط استفاده می شود.
انواع ست انفوزیون
ست IV فیلتر شده: ست های IV فیلتر شده، دارای یک فیلتر میکرونی (میلیونیم متر) در داخل آن ها هستند، که بسته را در مقابل آلودگی های احتمالی محافظت می کند.
ست IV دارا تهویه: این ست ها، دارای یک دریچه هستند که می تواند باز یا بسته شود، تا هوا وارد شود و مایع را جابجا کند. استفاده از این ست ها، برای ظروف شیشه ای و پلاستیکی محکم مناسب است، زیرا مایع در ظروف سخت و محکم تخلیه نمی شود، مگر اینکه هوا تخلیه شود.
ست IV بدون تهویه: این ست ها، برخلاف ست های تهویه دار، هیچ دریچه ای در لوله ندارند. این ست ها، بیشتر برای کیسه ها یا ظروف پلاستیکی انعطاف پذیر، مناسب هستند. این ست ها، اجازه می دهند تا در کیسه پلاستیکی حاوی IV، خلا ایجاد شود، که این خود به جمع شدن کیسه در هنگام خالی شدن دارو، کمک می کند.
لوله گرانشی: این لوله، وابسته به جاذیه است و همچنین به تنظیم کننده های سرعت جریان برای تزریق داروها بستگی دارد. نرخ تزریق گرانشی را می توان برحسب قطره در دقیه تنظیم کرد که برابر است با واحد میلی متر در ساعت.
بخش های ست سرم
-
میخ (اسپایک) پلاستیکی با درپوش محافظ
-
دریچه هوا
-
فیلتر
-
محفظه قطره ای
-
تنظیم کننده جریان
-
محل تزریق
-
کانکتور لوئر لاک
-
سرپوش
-
لوله
اسپایک پلاستیکی
جنس: ABS یا اکریلونیتریل بوتادین استایرن
این یک دستگاه توخالی است و دارای یک کانال دو گانه با یک کانولا باریک تیز است که در انتهای پروگزیمال ست IV قرار دارد و به ما اطمینان می دهد که بین خط IV و ظرف مایع (بطری یا کیسه) کاملا بسته و مهر و موم شده است.
کاربرد: اسپایک باید بتواند درب جلویی بسته شده ی کیسه یا بطری تزریق را سوراخ کند و همچنین نباید زباله تولید کند. هنگامی که اسپایک در بطری یا کیسه تزریق قرار می گیرد، هوای ورودی به بطری یا کیسه تزریق نباید وارد مایع خروجی شود.
آموزش نحوه تزریق با آنژیوکت بدون پارگی رگ ها | دلایل کافی و کامل
درپوش محافظ
جنس: PE یا همان پلی اتیلن
کاربرد: این درپوش، محافظ اسپایک را استریل نگه می دارد، همچنین درپوش کاملا محکم است اما علاوه بر استحکام، برداشتن آن راحت است.
دریچه هوا
جنس: PVC یا همان پلی وینیل کلرید
کاربرد: دریچه هوا برای جلوگیری از ورود میکروارگانیسم ها به کیسه تزریق استفاده می شود، و برای جلوگیری از ورود هر ماده ای به کیسه تزریق، استفاده از آن ضروری است. دریچه هوا باعث می شود تمام هوای ورودی به ظرف تزریق از آن عبور کنند.
اگر ظرف محتوی دارو، یک کیسه تزریق نرم است، اسپایک مورد استفاده در این حالت، هم می تواند .حاوی دریچه هوا باشد، هم فاقد آن. اما اگر ظرف یک بطری محکم باشد، اسپایک باید حتما با دریچه هوا باشد زیرا در این حالت، مایع تنها پس از جریان یافتن هوا به داخل بطری، جریان می یاد و وارد بدن می شود.
فیلتر (15 میکرون – 18 میکرون)
جنس:PP یا همان پلی پروپیلن
کاربرد: فیلتر همان طور که از اسمش مشخص است، برای فیلتر کردن ذرات موجود در مایع و محافظت از بیمار در برابر عفونت های ناشی از ذرات موجود، استفاده می شود. میزان فیلتراسیون ذرات لاتکس توسط فیلتر نباید کمتر از 90 درصد باشد.
محفظه قطره ای
جنس: PVC درجه پزشکی (پلی وینیل کلراید)
این محفظه، یک کیسه شفاف، انعطاف پذیر و قابل تراکم با لوله مدرج در انتهای بالایی آن، است که باعث ایجاد قطره های یکنواخت در حدود 20 قطره 1 میلی لیتری می شود. محفظه قطره ای، دارای یک فیلتر باکتریایی است که به منظور جلوگیری از ورود ذرات در انتهای پایین آن، طراحی شده است.
کاربرد: باعث ایجاد جریان مداومی از قطرات در حین انجام انفوزیون، می شود.
حجم محفظه قطره ای به اندازه کافی بزرگ است و قابلیت انعطاف پذیری دارد بدون اینکه صاف و تخت شود. حجم خارجی کمتر از 10 سانتی متر مکعب نیست، ضخامت دیواره ها یکنواخت است و حداقل ضخامت دیواره کمتر از 0.5 میلی متر نیست.
تنظیم کننده جریان
جنس: PE یا همان پلی اتیلن
تنظیم کننده جریان، یک چرخ کوچک بین محفظه شمارش قطره و کانکتور IV است، که به آن گیره غلتکی نیز می گویند. در واقع، گیره غلتکی با فشرده کردن لومن، بدون اینکه آسیبی به لوله برساند، تنظیم میزان مایع خروجی را امکان پذیر می کند. همچنین این امکان را فراهم می کند، که هر زمانی نیاز بود، تزریق مایع را متوقف کند.
کاربرد: تنظیم کننده جریان، می تواند جریان مایع را از صفر تا حداکثر کم و زیاد کند و میزان خروجی را تنظیم کند. و قدرت تنظیم آن کمتر از 30 میلی متر نیست. تنظیم کننده جریان را می توان به طور مداوم در یک انفوزیون یک بار مصرف بدون اینکه آسیبی به لوله وارد کند ، استفاده کرد. هنگامی که تنظیم کننده جریان همراه با شیلنگ ذخیره می شود، واکنش های مضری ایجاد نمی کند.
گیره یا پیچ تنظیم کننده جریان یک کاربرد اضافی نیز دارد، و آن این است که، به سیال اجازه می دهد در تمام طول لوله IV عبور کند و در صورت امکان، تمام حباب های هوا را از لوله خارج کند.
پورت تزریق Y شکل
جنس: بدون ABS و لاتکس (ایزوپرن)
کاربرد: امکان تزریق داروهای اورژانسی را فراهم می کند.
محل تزریق
جنس: لاستیک طبیعی / بدون لاتکس (ایزوپرن)
کاربرد: امکان تزریق داروهای اورژانسی را فراهم می کند.
محل تزریق با یک غشای لاستیکی محکم غیر قابل جابجایی بسته می شود.
کانکتور لوئر لاک
جنس: ABS یا همان اکریلونیتریل بوتادین استایرن
لوئر مخروطی در واقع یک سیستم استاندارد برای ایجاد اتصالات بدون نشتی است. از لوئر مخروطی برای اتصال بین اتصالات نر مخروطی و بخش ماده در آزمایشگاه، صنعت و دنیای پزشکی استفاده می شود.
اتصالات لوئر لاک، ایمن تر هستند، زیرا هاب یا همان مرکز اتصال، اتصالات دارای زبانه هایی است، که به نخ های آستین محکم می شوند.
کاربرد: کانکتور لوئر لاک، به اتصال محکمتر سوزن کمک می کند.
نحوه سرم زدن – مرحله به مرحله آموزش تصویری
سرپوش
جنس: PE یا همان پلی اتیلن
یکی از توصیه‌های ایمنی که باید جدی گرفته شود، شامل پوشاندن انتهای باز لوله IV با درپوش های استریل، در زمان مابین استفاده در انفوزیون‌های متناوب است.
کاربرد: سرپوش از ورود میکروب ها و ذرات خارجی به داخل انفوزیون جلوگیری می کند.
لوله
جنس: PVC درجه پزشکی (پلی وینیل کلراید) یا همان DEHP FREE
طول: 150 سانتی متر
کاربرد: لوله شفاف است، به طوری که وقتی حباب های هوا از داخل انفوزیون عبور می کنند، رابط بین آب و هوا به راحتی و به وضوح با چشم معمولی و غیر مسلح، قابل تشخیص است.
لوله ها دارای سطح صاف در داخل برای کاهش تلاطم و تکان خوردن، به هدف جلوگیری از تشکیل حباب های هوا هستند.
]]> /*! elementor – v3.11.3 – 07-03-2023 */
.elementor-heading-title{padding:0;margin:0;line-height:1}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title[class*=elementor-size-]>a{color:inherit;font-size:inherit;line-height:inherit}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title.elementor-size-small{font-size:15px}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title.elementor-size-medium{font-size:19px}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title.elementor-size-large{font-size:29px}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title.elementor-size-xl{font-size:39px}.elementor-widget-heading .elementor-heading-title.elementor-size-xxl{font-size:59px}
چرا این اتفاق رخ می دهد؟
غربالگری دهانه رحم یا تست پاپ اسمیر شامل نمونه برداری از سلول های دهانه رحم می شود. دهانه رحم ناحیه ی بسیار حساسی است. با وجود اینکه برس نمونه برداری از دهانه رحم بسیار نرم است، اما به علت ظریف بودن این ناحیه ممکن است با خونریزی کمی مواجه شوید.
در این آزمایش، پزشک یا پرستار دهانه رحم شما را مورد بررسی قرار می دهد و هر چیز غیر عادی را به شما اطلاع خواهد داد. به عنوان مثال، عفونت دهانه رحم نیز ممکن است باعث خونریزی شود. در صورتی که پزشک علائم عفونت را مشاهده کند، آزمایشات بیشتری برای تعیین نوع عفونت و درمان آن (مانند آنتی بیوتیک لازم) تجویز می کند.
با این وجود، خونریزی بعد از پاپ اسمیر معمولاً به دلیل تحریک دهانه رحم در آزمایش اتفاق می افتد و صرفاً نشانه ی وجود مشکلی خاص نیست. مقدار کمی خون (که با نام لکه بینی شناخته می شود) بعد از آزمایش کاملاً طبیعی و رایج است و ممکن است بنا به دلایلی که در ادامه ی مقاله به آنها اشاره می کنیم رخ دهد.
/*! elementor – v3.11.3 – 07-03-2023 */
.elementor-widget-image{text-align:center}.elementor-widget-image a{display:inline-block}.elementor-widget-image a img[src$=”.svg”]{width:48px}.elementor-widget-image img{vertical-align:middle;display:inline-block} 
اکتروپیون دهانه رحم
اکتروپیون سرویکس و یا بیرون زدگی دهانه رحم به حالتی گفته می شود که در آن، سلول های استوانه ای نواحی داخلی دهانه رحم به سمت بیرون (یعنی به سمت سلول های سنگفرشی بخش خارجی رحم) رشد می کنند. اکتروپیون دهانه رحم یک وضعیت بی خطر بوده و از دلایل رایج خونریزی و لکه بینی محسوب می شود. سلول های بیرون زده ممکن است قرمز باشند و پزشک یا پرستار شما معمولاً در حین تست این سلول ها را مشاهده می کند. اکتروپیون دهانه رحم برای اغلب افراد مشکل ساز نبوده و نیازی به درمان ندارد.
اکتروپیون دهانه رحم یکی از علل رایج خونریزی پس از رابطه جنسی است. بنابراین اگر قبلاً در حین رابطه جنسی دچار خونریزی شده اید، امکان دارد که در طول تست پاپ اسمیر نیز آن را تجربه کنید.
معاینه اسپکولوم چگونه است؟ نحوه معاینه اسپکولوم مرحله به مرحله
پولیپ یا کیست
پولیپ ها یا کیست ها توده های کوچکی هستند که روی دهانه رحم شکل می گیرند. این توده ها سرطانی نبوده و باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان نمی شوند. پزشک شما در طول انجام تست پاپ اسمیر ممکن است متوجه این توده ها شود.
پولیپ ها و کیست ها مشکل ساز نیستند؛ اما در برخی موارد می توانند باعث خونریزی و لکه بینی شوند. به عنوان مثال اگر این پولیپ ها یا کیست ها در طول آزمایش پاپ اسمیر لمس شوند ممکن است خونریزی کنند. اگر پولیپ دارید احتمالاً پزشک یا پرستار شما پیشنهاد دهد که آن را بردارید.
بارداری
دهانه ی رحم در زمان بارداری رگ های خونی بیشتری داشته و خون بیشتری در آن جریان دارد. این امر بدان معناست که در طول تست پاپ اسمیر و نمونه برداری از سرویکس، احتمال خونریزی افزایش می یابد. هرچه ماه های بارداری شما بیشتر باشد، احتمال خونریزی در حین لمس دهانه رحم بیشتر می شود. معمولاً انجام تست پاپ اسمیر در طول دوران بارداری توصیه نمی شود؛ اما ممکن است پزشک به هر دلیلی پاپ اسمیر را تجویز کرده و شما متوجه خونریزی بعد از آن شوید. با وجود اینکه خونریزی در دوران بارداری ممکن است ترسناک باشد، اما سعی کنید وحشت نکنید! اگر خونریزی شما بدتر شده یا ادامه پیدا کرد به پزشک مراجعه کنید.
راهکار هایی برای کاهش درد در معاینه زنان
یائسگی
بسیاری از افراد در زمان یائسگی با مشکلی به نام آتروفی واژن مواجه می شوند. به این معنا که دیواره های واژن حساس و شکننده می شود و ممکن است در طول تست پاپ اسمیر و نمونه برداری آسیب ببینند. به همین دلیل، تست پاپ اسمیر در این افراد دردناک تر بوده و می تواند با خونریزی همراه باشد.
با این وجود، همیشه انواع خونریزی پس از یائسگی را به تست پاپ اسمیر مرتبط ندانید و در صورت مواجهه با آن به یک پزشک مراجعه کنید.
پس آیا در زمان مواجهه با خونریزی باید نگران شوم؟
خونریزی های خفیف پس از تست پاپ اسمیر باید پس از چند ساعت خود به خود متوقف شوند. ممکن است پزشک بعد از آزمایش به شما یک شورت یکبار مصرف و یا یک نوار بهداشتی بدهد. پس بدانید خونریزی بعد از این آزمایش کاملاً نرمال است.
اما اگر خونریزی شما به حدی است که هر ساعت باید نوار بهداشتی خود را عوض کنید، یا خونریزی شما شدیدتر شد و بعد از یک روز بهبود نیافت بهتر است این قضیه را با پزشک خود مطرح کرده و از حمایت او بهره مند شوید.a
]]>این جلسات معاینه ی زنان می تواند استرس زا، آزار دهنده و خجالت آور باشد. اما داشتن احساس درد در زمان انجام یک معاینه ی لگن به چه معنا است؟ این درد معمولاً طی معاینه ی زنان زمانی تجربه می شود که پزشک زنان شما اسپکولوم را وارد این ناحیه می کند.
اسپکولوم یک ابزار پزشکی است که به پزشک زنان شما کمک می کند تا کانال واژن شما را به آرامی باز کرده و درون آن را مشاهده کند. این موارد معاینه ی زنان در مطب های زنان و زایمان و اوروژنیکولوژی انجام می شود تا پزشک شما بتواند اندام های لگنی داخلی را بررسی کند. این اندام ها شامل واژن، دهانه ی رحم، لوله های فالوپ، تخمدان ها و رحم می شوند.
همچنین، پزشک شما می تواند در زمان تهیه ی نمونه برای تست پاپ اسمیر یا آزمایش های عفونت های مقاربتی از اسپکولوم استفاده کند.
در حالی که بیشتر زنان طی استفاده از اسپکولوم در این معاینه، تنها احساس آزار دهندگی و فشار را تجربه می کنند؛ اما تجربه ی فشار شدید طی معاینه ی زنان عادی نبوده می تواند نشان دهنده ی وجود یک مشکل در کف لگن بیمار باشد.
درد طی معاینه ی زنان می تواند به دلیل فشار در عضلات کف لگن، کمبود هورمونی در بافت واژن، عفونت های مزمن (مثل عفونت های مقاربتی، عفونت های قارچی و باکتریایی) یا حتی سابقه ی آسیب های پزشکی یا فیزیکی در این ناحیه رخ دهد. در نهایت باید گفت، اگر طی معاینه ی زنان خود احساس درد را تجربه می کنید، راهکار هایی برای این مشکل وجود دارد.
معاینه اسپکولوم چگونه است؟ نحوه معاینه اسپکولوم مرحله به مرحله
اول، صحبت کردن با پزشک می تواند به شما کمک کند.
در ابتدای نوبت معاینه ی زنان، زمانی که هنوز لباس بر تن دارید، به پزشک خود اطلاع دهید که در جلسات پیشین معاینه ی زنان خود دچار درد شده اید، یا می ترسید طی معاینه ی زنان پیش رو درد داشته باشید. می توانید از پزشک خود بخواهید این معاینه را آرام تر انجام دهد.
از پزشک خود بخواهید که از کوچک ترین اسپکولوم موجود در کلینیک برای معاینه ی شما استفاده کند. این تجهیزات در اندازه ها، شکل ها و جنس های متعددی تولید می شوند.
رایج ترین گونه ی اسپکولوم مورد استفاده در معاینه ی زنان، اسپکولوم بایوالو یا دو کفه ای بوده که جنس آن از فلز یا پلاستیک می باشد. همچنين، اسپکولوم دو کفه ای در اندازه های مختلف طراحی می شوند.
با وجود این که اسپکولوم های کوچک عموماً برای سنین پایین تر در نظر گرفته می شوند، اما شما می توانید برای راحتی بیشتر معاینه ی زنان خود از پزشک زنان خود بخواهید که از اسپکولوم های کوچک تر استفاده کند.
علاوه بر این، نوع روان کننده ی مورد استفاده نیز می تواند برای برخی از زنان تأثیر گذار باشد. اگر پوست حساسی دارید یا استعداد عفونت در شما وجود دارد، می توانید روان کننده ی مورد علاقه ی خود را با خود به همراه داشته باشید. پیشنهاد ما استفاده از یک روان کننده بر پایه آب، بدون پارابن و گلیسیرین می باشد.
برخی از زنان ممکن است راحت تر باشند که اسپکولوم را خودشان وارد ناحیه کنند. اگر شما نیز این حالت را ترجیح می دهید، این موضوع را به اطلاع پزشک زنان خود برسانید. اگر می خواهید پزشک این کار را انجام دهد، می توانید از پزشک بخواهید پیش از ورود اسپکولوم مدت کمی را به آرام شدن خود اختصاص دهید.
یک روش دیگر این است که از پزشک خود بخواهید زمان ورود اسپکولوم را از قبل به شما اطلاع دهد، تا طی انجام معاینه بتوانید از برخی از تکنیک های ریلکس کردن کف لگن استفاده کنید.
/*! elementor – v3.11.3 – 07-03-2023 */
.elementor-widget-image{text-align:center}.elementor-widget-image a{display:inline-block}.elementor-widget-image a img[src$=”.svg”]{width:48px}.elementor-widget-image img{vertical-align:middle;display:inline-block} 
دوم، از این تمرین ها برای ریلکس کردن کف لگن خود استفاده کنید.
عضلات کف لگن، گروهی از ماهیچه ها می باشند که در پایین لگن واقع شده و اطراف ورودی واژن قرار دارند. اگر این ماهیچه ها تحت فشار، خشک، سفت یا گرفته باشند، می توانند باعث تنگی وروی واژن شده و با ورود اسپکولوم آسیب ببینند. شل و ریلکس کردن ماهیچه های کف لگن می تواند از درد های طی معاینه ی زنان کم کند. برای این کار مراحل زیر را در دستور کار خود قرار دهید:
روش معاینه لگن برای زایمان طبیعی
تنفس دیافراگمی
با یک دم طولانی، آرام و عمیق هوا را تنفس کنید. تصور کنید که دنده های شما رو به پهلو ها باز می شوند. کمر و شکم شما باید به آرامی کمی بیرون بیاید. دم و باز دم باید از تنفس های عادی کمی طولانی تر باشد. این سبک تنفس، به طور مکانیکی باعث شل و ریکلس شدن ماهیچه های کف لگن شما شده که می تواند منجر به کاهش درد در زمان معاینه ی زنان شود.
همچنین، این سبک تنفس به آرامش بیشتر شما کمک می کند و اضطراب های احتمالی ناشی از انجام این معاینه را کاهش می دهد. انجام این نوع تمرین تنفسی پیش و طی معاینه ی زنان بسیار مؤثر خواهد بود.
شما می توانید به محض قرار گرفتن روی تخت معاینه، این تمرین تنفسی را آغاز کنید.
بالا آوردن شکم و پایین آوردن لگن
: به آرامی ناحیه ی زیر شکم خود را باد کنید. با انجام این کار عضلات لگن شما به طور خود به خودی پایین رفته و ریلکس می شوند. انجام این تمرین در زمان ورود اسپکولوم توسط پزشک زنان می تواند بسیار کارساز باشد.
در حالی که این تمرین ها ساده به نظر می رسند، ممکن است برای تسلط و عادت کردن به انجام آنها به کمی وقت نیاز داشته باشید، تا در هنگام شروع معاینه راحت تر این تکنیک ها را به کار بگیرید.
اسپکولوم های مد
سوم، بهبودی پس از جلسه ی معاینه
اگر درد شما بعد از انجام معاینه از بین نرفت، راهکار هایی وجود دارد که می توانید به منظور کمک به بهبودی، در منزل خود به کار بگیرید. قرار دادن یک پد یا کیسه ی آب گرم در ناحیه ی زیر شکم، یا یک حمام گرم می تواند به ریکلس کردن ماهیچه های کف لگن شما کمک کرده و متعاقباً از درد واژن کم کند.
همچنین، ادامه دادن تمرین های تنفسی فوق در منزل به ریلکس شدن عضلات کف لگن شما کمک می کند. در نهایت، تمرین یوگا یا حرکات کششی سبک می توانند علاوه بر ریلکس کردن ماهیچه ها و آرامش خاطر شما درد شما را کاهش دهد.
یوگا به طور گسترده برای التیام درد های عضلانی توصیه می شود. در واقع، یکی از تحقیقات اخیر نشان می دهد که یوگا به طور ویژه می تواند به زنان دچار درد های مزمن لگنی کمک کند. انجام تنها چند حرکت ساده ی یوگا در کنار تنفس عمیق و آرام می تواند به بهبودی هر چه سریع تر شما بي انجامد.
حالت کودک
این حالت کلاسیک استراحتی در یوگا بی دلیل محبوب نشده است! انجام این حرکت بسیار آسان است و فواید بسیار متعددی را به همراه دارد: از کشیده شدن مفاصل تنگ شده گرفته تا کمک به تنفس هر چه عمیق تر و ارتقاء جریان خون بدن. این حرکت برای بسیاری از دوست داران یوگا یک حرکت اساسی محسوب می شود. تنها با انجام چند دقیقه ای این حرکت می توانید به آرامش و ریلکس شدن فکر، بدن و ماهیچه های کف لگن خود کمک کنید.
-
حرکت را در حالت زانو زده روی زمین -در حالی که مچ پاها به هم نزدیک است- آغاز کنید. به آرامی به حالت نشسته روی مچ های پا بروید.
-
به جلو خم شوید تا شکم شما روی ران های شما قرار بگیرد.
-
دست های خود را رو به جلو بکشید و پیشانی خود را به سمت زمین جلو ببرید.
-
عمیق نفس کشیده و آرام باشید.
حالت خوشحال
این حرکت با ایجاد کشش در ماهیچه های کف لگن و کشاله ی ران به بهبودی درد های پس از معاینه ی زنان با اسپکولوم کمک می کند. فواید دیگر این حرکت شامل کشیدگی خفیف در ران ها، پهلو ها و کمر می شود که به کاهش استرس، کشیدگی ستون فقرات و التیام درد های کمری کمک خواهد کرد. مانند اغلب حرکات یوگا، این حرکت موجب افزایش قابلیت تحرک و انعطاف پذیری عمومی بدن نیز می شود.
- به پشت دراز بکشید. زانو های خود را به سمت قفسه ی سینه ی خود جمع کنید. پاشنه های پا های شما باید رو به سقف قرار بگیرند.
- کف پا های خود را با دست ها بگیرید تا زانو های خود را رو به بیرون باز کنید.
- در حالی که روی تنفس عمیق خود متمرکز هستید، بدن خود را به آرامی به دو طرف تاب دهید.
این راهکار های ساده می توانند به تنهایی به یک معاینه ی زنان بدون درد ختم شوند. البته، برخی از زنانی که طی این معاینه ها دچار درد می شوند، همچنین طی دخول در رابطه ی جنسی یا استفاده از تامپون نیز درد های لگنی را تجربه می کنند. در صورتی که شما هم طی این فعالیت ها احساس درد دارید، یا اگر با وجود انجام توصیه های این متن درد شما طی معاینه پا بر جا مانده است، بهتر است در این رابطه با پزشک خود مشورت کنید.
]]>فراموش نکنید که شما اولین کسی نیستید که این اتفاق برایش افتاده و مطمئنا آخرین نفر هم نخواهید بود که پاره شدن کاندوم در حین رابطه جنسی را تجربه کرده اید.
خطراتی که با آن روبرو هستید بستگی به زمان پاره شدن کاندوم و همچنین نوع رابطه جنسی شما دارد.
اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STI) و همینطور بارداری انجام دهید، اما نکته ای که نباید فراموش کنید این است که در این شرایط، زمان بسیار حیاتی است.
ما در این مقاله درباره اینکه در مراحل بعدی چه کاری باید انجام دهید، صحبت میکنیم.
همچنین برای خرید کاندوم و اسپری تاخیری میتوانید از طریق این صفحه اقدام کنید.
وضعیت را ارزیابی کنید
اگر متوجه شدید کاندومی که استفاده میکنید پاره شده است، اولین کاری که باید سریع آن را انجام دهید این است که رابطه جنسی را متوقف کنید و آن را از بدن شریک جنسی خود، خارج کنید.
سپس، آنچه را که باید در مرحله بعد انجام دهید، ارزیابی کنید. این سوالات می تواند به شما در تعیین مراحل بعدی کمک کند.
این سوال ها رو از خودتان بپرسید
- آیا پارگی بعد از انزال اتفاق افتاده است؟
- آیا احتمال بارداری وجود دارد؟ بهتر است برای جلوگیری از بارداری، از قرص های اورژانسی استفاده کنید.
- آیا می توانم یک بیماری مقاربتی را منتقل کنم یا به آن مبتلا شوم؟ اگر شما یا شریک جنسی خود، به سلامت جنسی خود و احتمال ابتدا به بیماری های مقاربتی (STI) مطمین نیستید، بهتر است آزمایش دهید و می توانید از روشهای پیشگیرانه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری ها استفاده کنید.
قدرت کاندوم دربرابر پیشگیری از بیماری های مقاربتی
اگر نگران بارداری هستید بخوانید:
بلافاصله به حمام بروید، این موارد ممکن است کمک کننده باشند:
- فشار در حالی که روی توالت نشسته اید، سعی کنید با عضلات واژن خود فشار دهید، این کار میتواند به خارج کردن منی از بدن کمک کند.
- ادرار کردن. زمانی که روی توالت نشسته اید خود را مجبور به ادرار کنید، اینکار باعث خروج منی از کانال واژن نمیشود، اما ممکن است به حذف هر چیزی از درون واژن کمک کند.
- دوش بگیرید یا با آب ولرم ناحیه تناسلی خود را بشویید. این شستشو به از بین بردن منی، کمک خواهد کرد.
- از دوش واژینال پرهیز کنید. مواد شیمیایی موجود در دوش واژینال ممکن است پوست حساس اطراف واژن را تحریک کند که خود این کار می تواند باعث ایجاد التهاب یا عفونت شود. همچنین استفاده از این روش می تواند منی را بیشتر با داخل بدن هدایت کند.
کاندوم کاپوت 0.03
کاندوم کدکس Happy Lady
کاندوم کدکس 8in1 Function
28,000 تومان
افزودن به سبد خرید
داروی پیشگیری از بارداری اورژانسی چیست؟
اگر از روشهای دیگری همچون قرصهای ضدبارداری برای پیشگیری از بارداری استفاده نمیکنید، بهتر است در این شرایط از روشهای پیشگیری از بارداری اورژانسی (Emergency Contraception) یا به اختصار EC استفاده کنید.
این روشها شامل قرصهای اورژانسی هورمونی یا دستگاه داخل رحمی مسی یا همان IUD میشود. اگر چه زمان طلایی استفاده از قرصهای اورژانسی ۲۴ ساعت پس از وارد شدن منی به بدن است، اما می توان تا ۵ روز پس از رابطه جنسی هم از آن ها استفاده کرد. و احتمال اثرگذاری این قرصها در بازه ۵ روز، حدود ۹۵ درصد است.
قرصهای اورژانسی دوز بالایی از هورمونها را برای توقف تخمک گذاری، کاهش شانس لقاح یا جلوگیری از کاشت تخمک بارور شده در دیواره رحم، ارائه میدهند. میتوانید این قرصها را بدون نسخه از داروخانه ها تهیه کنید. در مورد اینکه کدام یک از روشهای پیشگیری اورژانسی برای شما بهتر است، با دکتر خود مشورت کنید.
به عنوان یک قاعده کلی، قرصهای اورژانسی ممکن است برای افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری دارند، تاثیر کمتری داشته باشند. اما برای استفاده از IUD هیچ تحقیقی ثابت نکرده است که این روش به BMI وابسته باشد بنابراین IUD ممکن است برای افرادی که اضافه وزن زیادی دارند، موثرتر از قرصهای اورژانسی باشد. برای استفاده از IUD با پزشک خود مشورت کنید. بیمه های درمانی معمولا آن را پوشش میدهند.
IUDهای مسی علاوه بر نقش پیشگیری از بارداری اورژانسی، تا حدود ۱۰ سال پس از آن، بیش از ۹۹ درصد در جلوگیری از بارداری موثر هستند.
چه زمانی باید تست بارداری بدهید؟
برای دریافت یک نتیجه قابل اعتماد، تا اولین روز از قاعدگی عقب افتاده خود صبر کنید تا یک تست بارداری خانگی انجام دهید.
تست های بارداری براساس شناسایی هورمونی به نام گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) کار می کنند. HCG زمانی ترشح میشود که یک تخمک بارور شده به دیواره رحم بچسبد، هرچه زمان بیشتری بگذرد، سطح hCG بالاتر می رود. باید چند هفته از لقاح و چسبیدن تخمک به دیواره رحم بگذرد تا سطح hCG شما به اندازه کافی بالا باشد تا شما بتوانید یک تست بارداری خانگی انجام دهید و نتیجه آن قابل اعتماد باشد.
در صورتی که نتیجه آزمایش مثبت بود، چند روز صبر کنید و مجددا آزمایش را تکرار کنید. اما اگر نمی‌خواهید این مدت را منتظر بمانید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا برای شما آزمایش خون یا ادرار تجویز کند.
اگر نگران انتقال بیماری های مقاربتی هستید بخوانید :
بلافاصله پس از آن، از دوش واژینال، تنقیه یا شستشوی دهان، ناحیه تناسلی و مقعد خود با استفاده از صابونها و مواد شوینده، پرهیز کنید.
استفاده از این محصولات می تواند باعث ایجاد التهاب شود و همچنین ممکن است خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند. همچنین ممکن است باعث شوند منی به بخش های بالاتری از واژن برود.
داروی پیشگیرانه
پی ای پی یا همان (Post-exposure prophylaxis) یا به اختصار PEP در حال حاضر تنها دارو موجود برای پیشگیری از ایدز ( HIV) است. PEP میتواند خطر ابتلا به ایدز را کاهش دهد. اگر احتمال میدهید که در معرض ابتلا به ایدز قرار گرفته اید سریعا به پزشک یا مراکز بهداشت مراجعه کنید.
شما باید PEP را ظرف مدت ۷۲ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض مورد مشکوک به ایدز مصرف کنید و هر چقدر این دارو را سریعتر مصرف کنید، بهتر است. PEP یک قرص یکبار مصرف نیست، شما باید این دارو را یک الی ۲ بار در روز و به مدت حداقل ۲۸ روز مصرف کنید. اگر این دارو را طبق دستور مصرف نکنید موثر نخواهد بود.
چه زمانی باید برای احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی،باید آزمایش داد؟
برای دریافت نتیجه قابل اعتماد، حداقل ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض مورد مشکوک، صبر کنید.
به عنوان یک قانون کلی:
اگر رابطه جنسی دهانی داشته اید، حتماً در طول غربالگری بیماری مقاربتی درخواست سواب گلو کنید. همچنین در صورت داشتن رابطه جنسی مقعدی، درخواست پاپ اسمیر مقعدی را بدهید.
آزمایش‌های دهانی و مقعدی به دنبال بیماری‌های مقاربتی هستند که ممکن است در طول غربالگری استاندارد STI نادیده گرفته شوند.
اگر نتیجه آزمایش شما مثبت بود، پزشک شما، گزینه های درمانی مورد نیاز برای شما را بررسی خواهد کرد و توصیه های لازم را به شما میکند.
علائم بیماری های مقاربتی چیستند؟
بسیاری از بیماری های مقاربتی بدون علامت هستند و این بدان معنی است که شما از بیماری خود اطلاعی ندارد.
به همین دلیل است که غربالگری STI بسیار مهم است.
علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
کهیر
-
تاول
-
خارش
-
ترشح غیر معمول
-
سوزش در هنگاه ادرار
-
درد هنگام مقاربت
-
تب
در صورت بروز هر یک از این علائم بالا فوراً به پزشک مراجعه کنید.
چگونگی از پارگی کاندوم در آینده جلوگیری کنیم؟
هنگامی که بلافاصله از عواقب احتمالی پس از آن را جلوگیری کردید، مهم است که ببینید چه چیزی منجر به پارگی کاندوم شده است. این امر خطر بروز حوادث ناگوار در آینده را کاهش می دهد.
اندازه
آیا کاندوم پاره شد؟ این ممکن است نشانه ای از کوچک بودن کاندوم باشد. در انتخاب اندازه مناسب، دقت کنید.
آیا کاندوم هنگام مقاربت لیز خورده است؟ ممکن است کاندوم خیلی بزرگ باشد.
بهترین راه برای یافتن یک اندازه مناسب، این است که انواع کاندومها و اندازه های مختلف را امتحان کنید تا زمانی که یکی را بیابید که برای شما مناسب باشد.
از روان کننده های مبتنی بر روغن استفاده نکنید. مواد شیمیایی موجود در روغن می تواند باعث تضعیف مواد لاتکس کاندوم شود که این مساله می تواند باعث پارگی کاندوم شود. در عوض، به دنبال روان کننده های مبتنی بر آب یا سیلیکون باشید.
با این حال از روغن زیاد استفاده کنید. میتوانید قبل از قرار دادن کاندوم، کمی روغن به آلت تناسلی بمالید تا استفاده از آن راحتتر شود، اما دقت کنید فقط کمی روغن استفاده کند، زیرا استفاده از مقدار زیاد روغن ممکن است باعث شود در هنگام مقاربت، کاندوم بلغزد یا حرکت کند.
از کاندوم هایی که تاریخ انقضای آنها گذشته است، استفاده نکنید.
هرگز از دو کاندوم همزمان استفاده نکنید، ممکن است فکر کنید استفاده از یک لایه اضافی، در پیشگیری از بارداری موثرتر خواهد بود، اما این تصور کاملا اشتباه است. این حالت احتمال پارگی هر دو کاندوم را بیشتر خواهد کرد.
کاندوم را در جای خشک و خنک و به دور از تابش نور آفتاب یا سرما، نگه دارید.
از باز کردن بسته های کاندوم با اشیا تیز، همچون دندان، چاقو یا قیچی خودداری کنید.
source :
]]>برای خرید اسپکولوم میتوانید از طریق این صفحه اقدام کنید.
تجهیزات را آماده کنید
تجهیزات لازم را آماده کنید:
-
دستکش
-
روان کننده
-
اسپکولوم
-
منبع نور برای اسپکولوم
-
دستمال کاغذی
اسپکولوم پیچی بکر
4,950 تومان
انتخاب گزینه‌ها
امتیاز 3.00 از 5
اسپکولوم دلفینی بکر
5,350 تومان
انتخاب گزینه‌ها
اسپکولوم های مد
طرز استفاده از اسپکولوم
دستهای خود را بشویید و در صورت لزوم از PPE استفاده کنید.
خود را با گفتن اسم و عنوان شغلی خود به بیمارتان معرفی کنید.
نام و تاریخ تولد بیمار را از او بپرسید و درست بودن اطلاعات را بررسی کنید.
روش معاینه را به زبانی ساده برای بیمار توضیح دهید، مثلا به این شکل: «امروز باید یک معاینه اسپکولوم انجام دهیم. این روش شامل قرار دادن یک وسیله پلاستیکی کوچک به نام اسپکولوم در واژن است و این وسیله به من اجازه میدهد تا دهانه رحم شما را ببینم. این معاینه دردناک نیست، اما ممکن کمی حس ناراحتی داشته باشید. در صورتی که احساس بدی داشتید، به من بگویید تا معاینه را متوقف کنم. احتمال دارد بعد از معاینه خونریزی واژینال خیلی کمی داشته باشید».
در صورت نیاز میتوانید به بیمار توضیح دهید: «یکی از کارکنان بخش زنان در طول معاینه، به عنوان مراقب حضور خواهد داشت، آیا با این مساله مشکلی ندارند؟»
برای ادامه معاینه، رضایت بیمار را کسب کنید: «آیا با همه مواردی که گفتم موافق هستید؟ سوالی ندارید؟ آیا رضایت دارید که من شما را معاینه کنم؟»
قبل از انجام معاینه بالینی، حتما از بیمار بپرسید که آیا درد دارد یا اینکه باردار نیست؟
به بیمار اجازه دهید قبل از معاینه به دستشویی برود و ادرار کند. از بیمار بخواهید که لباس خود را دربیاورد و روی تخت معاینه بالینی دراز بکشید و خود را با ملحفه داده شده، بپوشاند. اجازه دهید بیمار در یک حریم خصوصی و امن لباسهایش را درآورد و مطمئن شوید که برای اینکار مشکلی وجود ندارد.
معاینه فرج (ولو)
پوزیشن
- یک جفت دستکش غیراستریل بپوشید.
- بیمار را در پوزیشن لیتوتومی اصلاح شده، قرار دهید: «پاشنه پاها را به سمت پایین بیاورید و سپس اجازه دهید زانوها به طرفین قرار گیرد».
فرج را بررسی کنید
ولو را از نظر ناهنجاری بررسی کنید:
- زخم: معمولا وجود زخم در این ناحیه مربوط به تبخال تناسلی است.
- ترشحات غیرطبیعی واژن: علل این ترشحات میتواند به دلیل بیماری هایی همچون کاندیدیاز، واژینوز باکتریال، کلامیدیا یا سوزاک باشد.
- اسکار: وجود اسکار ممکن است به علت جراحی های قبلی بیمار، مانند اپیزیوتومی، یا بیماری لیکن اسکلروزوس (اسکار مخرب همراه با چسبندگی) باشد.
- آتروفی واژن: این مورد بیشتر در زنان یائسه مشاهده میشود.
- ضایعات سفید: ممکن است به صورت تکه تکه و پخش شده و یا به شکل توضیح هشت (8-distribution) در اطراف ولو و مقعد، و یا همراه با لیکن اسکلروزوس باشند.
- توده ها: این توده ها ممکن است به علت کیست بارتولین و یا بدخیمی ولو به وجود آمده باشند.
- واریس: وجود واریس ممکن است به علت وریدهای واریسی ثانویه در بیمار که به علت بیماری وریدی مزمن یا انسداد در لگن (مانند بدخیمی لگن)، به وجود می آیند.
- ختنه کردن دستگاه تناسلی زنانه: ختنه کردن زنان میتواند به صورت، برداشتن بخشی از کلیتوریس یا لابیا باشد که اینکار به دو شکل کلی و یا جزئی انجام میشود، و یا حتی تنگ کردن قسمت داخلی واژن.
شواهد را برای احتمال پرولاپس واژن بررسی کنید
به عنوان مثال، برآمدگی قابل مشاهده ای که از واژن بیرون زده باشد. برای اینکار از بیمار بخواهید که در حین معاینه سرفه کند، تا اگر برآمدگی ای وجود دارد، آن را تشدید کند و به مشاهده بهتر پرولاپس کمک میکند، به این ترتیب شما میتوانید وجود پرولاپس را بهتر تشخیص دهید.
به ختنه زنان توجه کنید
ختنه زنان (Female genital mutilation) یا به اختصار FGM توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به تمامی اقداماتی که شامل برداشتن جزئی و یا کامل اندام تناسلی خارجی زنان و حتی یا آسیبهای دیگر به اندام تناسلی زنان به دلایل غیرپزشکی، گفته میشود. بیش از ۱۴۰ میلیون زن و دختر در سراسر جهان ختنه شده اند. از تمامی زنانی که به کلینیکهای زایمان، تنظیم خانواده، زنان و زایمان و یا کلینیکهای اورولوژی مراجعه میکنند، باید به طور معمول در مورد ختنه زنان از آنها سوال شود. موارد ختنه دختران زیر ۱۸ سال باید به پلیس گزارش شود.
کیست بارتولین
غدد بارتولین مسئول تولید ترشحاتی هستند که رطوبت واژن را حفظ میکنند و معمولا در موقعیت ساعت ۴ و ۸ نسبت به داخل واژن قرار دارند. این غدد میتوانند مسدود و یا عفونی شوند و در نتیجه باعث بوجود آمدن کیست شوند. یافته های معمول در معاینه بالینی شامل وجود یک توده یک طرفه و متغیر که احتمال دارد حساس باشد یا حتی ممکن است حساس نباشد.
بیماری های پوستی مثل لیکن اسکلروزوس
لیکن اسکلروزوس یک بیماری پوستی التهابی مزمن است که میتواند ناحیه آنوژنیتال را در زنان تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری با خارش خود را نشان میدهد و در معاینه های بالینی معمولا به شکل لکه های ضخیم سفید مشاهده میشود. زخمها و چسبندگی های مخرب ایجاد میکند که باعث ایجاد تغییر شکل و انحراف در ظاهر طبیعی واژن میشود، این تغییرات ممکن است شامل کوچک شدن لابیاها، باریک شدن اندرونیتوس، تیرگی کلیتوریس، باشد.
ترشحات غیرطبیعی واژن
علل مختلفی برای ترشحات غیرطبیعی واژن وجود دارد که عبارتند از:
- واژینوز باکتریال: ترشحات رقیق و فراوان از واژن که بوی ماهی میدهند و اصولا خارش و التهابی ندارند.
- کاندیدیازیس: ترشحات کشک مانند و غیرتهاجمی همراه با خارش و التهاب.
- کلامیدیا و سوزاک (علامت دار): ترشحاتی چرکی از واژن که ممکن همراه با التهاب باشند و یا اینکه التهابی نداشته باشند.
تریکومونیازیس: یک ترشح تهاجمی زرد رنگ و کف آلود از واژن که با خارش و التهاب همراه است
وارد کردن اسپکولوم
پیش از انجام اینکار به بیمار اطلاع دهید که قرار است اسپکولوم را وارد واژن کنید و از او بپرسید که هنوز هم میخواهد که شما اینکار را برایش انجام دهید یا خیر؟
اگر بیمار رضایت داشت که ادامه دهید، اسپکولوم را به روان کننده آغشته کنید و مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:
-
پس از وارد کردن، اسپکولوم را ۹۰ درجه به عقب بچرخانید تا دسته به سمت بالا باشد.
-
تیغه های اسپوکولوم را باز کنید تا دید بهتری از دهانه رحم داشته باشید.
-
دکمه قفل اسپوکولوم را فشار دهید تا موقعیت تیغه ها ثابت شود.
مشاهده دهانه رحم
دهانه رحم را بررسی کنید:
- دهانه رحم را تشخیص دهید: اگر دهانه رحم باز باشد ممکن است نشان دهنده سقط جنین حتمی و اجتناب ناپذیر و یا سقط جنین ناقص باشد.
- وجود ساییدگی های اطراف دهانه رحم: این مساله بیشتر به اکتروپیون مربوط میشود، اما سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه هم میتواند ظاهر مشابهی داشته باشد.
- توده های دهانه رحم: وجود این توده ها معمولا با بدخیمی دهانه رحم همراه است.
- زخم: وجود زخم در این قسمت معمولا به علت تبخال تناسلی است.
- ترشحات غیرطبیعی: دلایل زیادی برای ترشحات غیرطبیعی وجود دارد از جمله واژینوز باکتریال، کاندیدیاز واژینال، تریکوموناس، کلامیدیا و سوزاک.
اکتروپیون دهانه رحم
اکتروپیون دهانه رحم شرایطی است که در آن سلولهای اپیتلیال ستونی که به طور معمول در داخل کانال دهانه رحم قرار دارند، در قسمت بیرونی دهانه رحم مشاهده شوند و در آنجا هم وجود داشته باشند.
میدانیم که به طور معمول تنها سلولهای بیرونی دهانه رحم، سلولها اپیتلیال سنگفرشی هستند. نواحی که سلولهای اپیتلیال ستونی وجود دارند در مقابل رنگ صورتی طبیعی دهانه رحم، قرمز به نظر میرسند و اغلب در اطراف دهانه خارجی قرار دارند.
در این سلولها شبکه ای از رگهای خونی ظریف که مستعد خونریزی هستند، وجود دارد که به همین دلیل مراجعینی که این بیماری را دارند اغلب خونریزی پس از رابطه جنسی را گزارش میدهند.
سرطان دهانه رحم
سرطان دهانه رحم در اثر عفونت مداوم با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد میشود. قبل از اینکه سرطان رحم بوجود بیاید، سلولهای دهانه رحم میتوانند دیسپلاستیک شوند، وضعیتی که به عنوان نئوپلازی داخل اپیتلیال دهانه رحم (CIN) شناخته میشود.
غربالگری دهانه رحم میتواند بیماران آلوده به HPV و کسانی که به CIN مبتلا هستند را شناسایی کند و به درمان زودهنگام برای جلوگیری از سرطان پیشرفته دهانه رحم کمک کند. بسیاری از زنان در مراحل اولیه سرطان دهانه رحم علائمی ندارند، اما علائم میتواند شامل خونریزی واژینال (بین دوران قاعدگی یا پس از رابطه جنسی)، افزایش ترشحات واژن و احساس ناراحتی در واژن باشند.
معاینه بالیتی معمولا وجود لکه های سفید یا قرمز روی دهانه رحم در مراحل اولیه بیماری، و یا وجود زخم یا تومور دهانه رحم، نشان دهنده بیماری پیشرفته تر است.
خارج کردن اسپکولوم
- با دست غیرغالب خود، تیغه های اسپوکولوم را در حالیکه دکمه قفل را با دست غالب خود باز میکنید، نگه دارید. مطمئن شوید که در هنگام فشار دادن دکمه باز شدن، تیغه ها باز نشوند.
- در حالیکه به آرامی تیغه ها را میبندید و دیواره های واژن را بررسی میکنید، اسپوکولم را به آرامی خارج کنید.
- بیمار را با ملحفه بپوشانید، به او توضیح دهید که معاینه تمام شده است اکنون میتواند لباس خود را بپوشد.
- تجهیزات مورد استفاده را در سطل آشغال بیندازید.
source : https://geekymedics.com/speculum-examination-osce-guide/
]]>همچنین برای خرید ست سرم میتوانید از این صفحه اقدام کنید.
قسمت اول – آماده شدن برای تزریق داخل وریدی
1. مواد مورد نیاز خود را یک جا جمع کنید.
تزریق داخل وریدی یک رویه ی پزشکی جزئی و کوچک محسوب می شود و شروع آن به اندازه ی رویه های پیچیده تر جدی نیست. با این حال، هم چنان به همان سطح اولیه ی آمادگی و احتیاط اقدامات دیگر در حد خود، نیاز دارد. قبل از شروع کار باید تمام ابزارها و تجهیزات مورد نیاز را در دسترس خود بگذارید و اطمینان حاصل نمایید که هر چیزی که با بدن بیمار در تماس خواهد بود (به خصوص سوزن ها) تازه و استریل باشد. برای شروع یک خط داخل وریدی معمولی، به موارد زیر نیاز خواهید داشت:
-
ست سرم HD
6,050 تومان
افزودن به سبد خرید
-
دستکش یک بار مصرف استریل
-
اندازه ی مناسب کاتتر IV یا آنژیوکت (معمولاً سایز 14 تا 25)
-
کیسه ی مایع سرم
-
تورنیکت یا رگ بند غیر لاتکس
-
باند یا پانسمان استریل
-
گاز پانسمان
-
پد الکلی
-
نوار پزشکی
-
محفظه ی جمع آوری سرنگ و سوزن
-
پد یا دستمال استریل (برای قرار دادن ابزارهای کوچک روی آن، به منظور دم دست و نزدیک بودن ابزار)
2. خود را به بیمار معرفی کنید.
بخش مهمی از فرآیند شروع IV، معرفی خود به بیمار و توضیح روند تزریق است. صحبت کردن با بیماران و به اشتراک گذاشتن این اطلاعات اولیه، به آن ها احساس راحتی می دهد و مطمئنشان می کند که هیچ بخشی از این رویه قرار نیست آن ها را شگفت زده یا شوکه کند. علاوه بر این، تضمین می کند که شما رضایت کامل آن ها را برای ادامه ی کار دارید. وقتی کارتان تمام شد، از بیمار بخواهید تا پایان سرم خود دراز بکشد یا به جایی تکیه بدهد.
- هنگامی که بیماران عصبی هستند ممکن است رگ های آن ها در فرایندی به نام انقباض عروقی، تا حدودی منقبض شوند. این امر باعث می شود که شروع IV سخت تر شود، بنابراین قبل از اقدام مطمئن شوید که بیمار شما تا حد ممکن آرام و راحت است.
- شاید بهتر باشد از بیمار در مورد مشکلات گذشته اش با IV سوال بپرسید. در این صورت ممکن است نقاط راحت و قابل دسترس خود را برای تزریق در اختیارتان قرار دهد.
3. لوله ی IV را آماده کنید
برای آماده کردن لوله ی IV، کیسه ی سرم را از یک پایه ی بلند آویزان کرده، لوله را با محلول نمک پر کنید و آن را بابت وجود هر گونه حباب بررسی نمایید. در صورت لزوم، لوله را ببندید تا محلول روی زمین نریزد. دقت کنید که همه ی حباب های داخل لوله را با ضربه زدن آرام، فشار دادن یا بیرون کشیدن آن ها از خط، خارج کنید. سپس یک برچسب با تاریخ و امضا باید روی لوله و کیسه ی IV قرار دهید.
- تزریق حباب های هوا به جریان خون بیمار میتواند باعث یک وضعیت جدی به نام آمبولی شود.
- یکی از روشهای آسان برای خارج کردن حباب ها از لوله ی IV این است که طول لوله را کامل از حالت پیچیدگی درآورید و شیر غلطکی را تا محفظه ی قطره ای باز کنید. بعد، کیسه ی IV را با نوک لوله سوراخ کرده و محفظه ی قطره ای را آرام فشار دهید. حالا شیر غلطکی را باز و خط را رها کنید؛ حالا مایع باید بدون ایجاد حباب در طول لوله به سمت پایین جریان یابد.
4. یک کاتتر با اندازه ی مناسب انتخاب کنید.
به طور معمول، کاتترهای IV روی سوزنی که برای سوراخ کردن ورید استفاده می شود سوار می شوند. پس از دسترسی به ورید، کاتتر برای در دسترس قرار داشتن آسان به آن در جای خود باقی می ماند. کاتترها در اندازه های مختلفی به نام گیج وجود دارند. هر چه عدد گیج کوچک تر باشد، ضخامت کاتتر ضخیم تر است و می توان دارو را با سرعت بیشتری تزریق کرد و خون گرفت. کاتترهای ضخیم هنگام وارد شدن درد بیشتری نیز ایجاد می کنند، بنابراین بهتر است هرگز از کاتتری بزرگ تر از نیاز خود استفاده نکنید.
به طور کلی کاتتر مخصوص تزریق داخل وریدی، اندازه ای حدود 14 تا 25 گیج دارد. سعی کنید برای کودکان و سالمندان از کاتترهایی با گیج های بالاتر (نازک تر) استفاده نمایید، مگر زمانی که نیاز به انتقال سریع خون وجود دارد (در آن زمان می بایست کاتترهای با گیج پایین تر و ضخیم تر را به کار برد).
5. دستکش های استریل دست کنید.
وارد کردن IV باعث سوراخ شدن پوست می شود و از همین طریق تجهیزات خارجی را مستقیماً وارد جریان خون می کند. برای جلوگیری از خطر ابتلا به عفونت خطرناک، می بایست دست های خود را قبل از شروع کار بشویید و با یک دستمال کاغذی تمیز خشک کنید؛ سپس پیش از دست زدن به تجهیزات و لمس بیمار، دستکش های استریل بپوشید. هر زمانی که دستکش های استریل شما آلوده شدند، آن ها را دربیاورید و یک جفت جدید دست کنید. همیشه احتیاط کردن بهتر از این است که بعداً مشکلی برایتان پیش بیاید؛ طبق استانداردهای پزشکی، در شرایط زیر بایستی دستکش خود را تعویض نمایید:
-
قبل از دست زدن به بیمار
-
قبل از اقدامات تمیز یا ضدعفونی شده (مانند تزریق داروهای داخل وریدی)
-
پس از انجام کارهایی که با خطر برخورد با خون فرد مواجه هستند
-
بعد از دست زدن به بیمار
-
بعد از لمس کردن محیط اطراف بیمار
-
قبل از رفتن سراغ یک بیمار دیگر
6. به دنبال رگ های برجسته باشید
در این مرحله باید محلی برای انجام تزریق درون وریدی پیدا کنید. در دسترس ترین وریدها برای بیماران بالغ، وریدهای بلند و مستقیمی در اندام های فوقانی اند که نزدیک مفاصل نیستند و در دورترین نقطه از بدن قرار دارند. برای کودکان نیز پوست سر، دست یا کف پا به عنوان محل انجام IV نسبت به ساق پا، بازو یا آرنج ترجیح داده می شوند. برای شروع تزریق می توان از هر ورید در دسترس استفاده کرد؛ با وجود این بهتر است از استفاده از رگ های نمایان دست بیمار اجتناب نمود. اگر بیمار بد رگ است، از او در مورد محل های تزریقی که قبلاً موفق بوده اند سوال بپرسید. معمولاً، بیمارانی که تجربه های سختی از تزریق داخل وریدی دارند، می‌دانند که رگ هایشان در چه نقاطی بیشتر در دسترس است. به این نکته توجه داشته باشید که صرف نظر از وجود رگ ها، نقاط خاصی مانند موارد زیر وجود دارند که نباید IV را در آن جا وارد کنید:
-
مکان هایی که تزریق در جراحی اختلال ایجاد می کند
-
در همان نقطه ی تزریق اخیر
-
در محلی که علائمی از عفونت وجود دارد (قرمزی، تورم، تحریک و غیره)
-
در اندامی در همان سمت بدن که ماستکتومی یا پیوند عروقی انجام شده است (این یکی می تواند منجر به عوارض دیگری شود)
7. رگ بند یا تورنیکت ببندید
برای این که رگ های انتخابی خود را برای تزریق آسان، متورم کنید می بایست یک تورنیکت را در پشت (در جهت بالاتنه) محل مورد نظر IV قرار دهید. به عنوان مثال اگر می خواهید IV را در محل معمول قسمت زیرین ساعد وارد کنید، می توانید رگ بند را در بالای بازو قرار دهید.
- رگ بند را خیلی سفت نبندید؛ این مسئله به خصوص در افراد مسن ممکن است باعث کبودی شود. رگ بند باید در حدی سفت باشد که یک انگشت به راحتی زیر آن سر بخورد.
- بعد از بستن رگ بند، اندام مورد نظر را به صورت شل و آویزان نگه دارید. زیرا این کار با افزایش جریان خون به آن اندام، به برجسته تر شدن سیاهرگ ها کمک خواهد کرد.
8. در صورت لزوم، ورید را لمس کنید.
اگر در یافتن وریدهای مناسب مشکل دارید، لمس کردن پوست بیمار در ناحیه ی تزریق ممکن است به شما کمک کند. انگشت خود را در جهت ورید قرار دهید و بعد به آرامی پوست بالای آن را فشار دهید. رگ انتخابی شما باید فشار متقابل به انگشتتان وارد کند. این فشار دادن را در جهت بالا و پایینی به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه ادامه دهید.
قسمت دوم – دسترسی به رگ
1. محل تزریق داخل وریدی را ضد عفونی کنید.
پد الکلی پلمب شده (یا روش ضد عفونی کننده ی مشابهی مانند کلرهگزیدین) را روی پوست ناحیه ای که IV را وارد می کنید، بمالید. پوست را به آرامی اما به طور کامل پاک کنید، به طوری که یک لایه الکل روی آن قرار بگیرد. این کار باکتری های روی پوست را از بین می برد و احتمال عفونت را هنگام سوراخ شدن پوست به حداقل می رساند.
2. کاتتر را برای استفاده آماده کنید.
کاتتر را از بسته بندی استریل آن خارج نمایید. نگاهی اجمالی به آن بیندازید تا از سالم بودن و کارکرد آن اطمینان حاصل کنید؛ محض اطمینان، محفظه ی برگشت خون را فشار دهید تا ببینید محکم است یا خیر. هاب کاتتر را بچرخانید تا مطمئن شوید که آزادانه روی سوزن سوار می شود. درپوش محافظ را بردارید و سوزن را بررسی کنید، مراقب باشید که سوزن با چیزی تماس نداشته باشد. اگر همه ی این موارد بدون مشکل بودند، می توانید برای وارد کردن سوزن اقدام کنید.
- حواستان باشد که کاتتر یا سوزن با چیزی غیر از پوست بیمار در محل تزریق تماس پیدا کند. این اتفاق می تواند استریل بودن آن ها را به خطر بیندازد و ریسک ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
3. سوزن را وارد کنید.
با دست غیر غالب خود فشار ملایمی برای ثابت نگه داشتن اندام بیمار، وارد نمایید و مراقب باشید که مستقیماً محل IV را لمس نکنید. کاتتر را در دست غالب خود گرفته و سوزن را (سرسوزن رو به بالا) از طریق پوست وارد کنید. با فرو بردن سوزن به داخل رگ، زاویه ی ورود آن را کاهش دهید.
- به محض این که با فرو کردن سوزن، خون به هاب کاتتر وارد شود (فلاش بک خون)؛ نشانه ی این است که شما با موفقیت به رگ برخورد کرده اید. در این هنگام سوزان را یک سانتی متر دیگر به داخل رگ فرو ببرید.
4. در صورت گم کردن رگ، موضوع را بیمار توضیح داده و دوباره امتحان کنید.
وصل کردن سرم، هنر ظریفی است. گاهی اوقات حتی پزشکان و پرستاران باتجربه نیز در اولین تلاش خود رگ را از دست می دهند، به خصوص اگر بیمار بد رگ باشد. در صورتی که سوزن را جلو بردید و فلاش بک خون را ندیدید، به بیمار توضیح دهید که رگ را از دست داده اید و قصد دارید دوباره آن را پیدا کنید. تا حد امکان سعی کنید این پروسه را برای بیمار خوشایند رقم بزنید، چرا که امکان دارد برای او دردناک باشد.
- در صورتی که به صورت مکرر ورید را گم کردید؛ از بیمار عذرخواهی کنید، سوزن و کاتتر را جدا کرده و دوباره با سوزن و کاتتر جدید روی نقطه ی دیگری امتحان کنید. ایجاد سوراخ های متعدد در یک ورید می تواند برای بیمار بسیار دردناک باشد و کبودی ماندگاری به جای بگذارد.
- می توانید با توضیح این که چرا این کار جواب نمی دهد و همچنین گفتن چیزی شبیه به «گاهی اوقات این مسائل اتفاق می افتند و تقصیر کسی نیست. دفعه ی بعد را حتماً درست انجام می دهیم»، به بیمار آرامش دهید.
5. سوزن را بردارید و دور بیاندازید.
با حفظ فشار روی پوست، سوزن (و نه کاتتر) را حدود 1 سانتی متر از رگ خارج کنید. به آرامی کاتتر را به داخل ورید هدایت کنید و در عین حال فشار روی ورید و پوست را حفظ نمایید. هنگامی که کانولا (آنژیوکت) در ورید قرار گرفت، رگ بند را باز کنید و با قرار دادن یک باند یا پانسمان استریل (مانند تگادرم) روی نیمه ی پایینی هاب کاتتر، کاتتر را محکم نمایید.
- حواستان باشد که اتصال لوله ی IV را با پانسمان مسدود نکنید.
6. سوزن را بردارید و لوله را وارد کنید.
هاب کاتتر را با انگشت شست و اشاره ی خود محکم نگه دارید. با استفاده از دست دیگر خود، سوزن (و فقط سوزن) را با دقت از رگ بیرون بیاورید. سوزن را در ظرف محفظه ی مخصوص قرار دهید. در مرحله ی بعد، پوشش محافظ را از انتهای لوله ی IV آماده شده خارج کرده و با دقت آن را در هاب کاتتر قرار دهید. با پیچاندن و قفل کردن لوله در کاتتر، جای آن را محکم کنید.
7. IV را محکم کنید.
در نهایت IV را روی پوست بیمار محکم و ایمن کنید. یک تکه نوار را بر روی هاب کاتتر قرار دهید، سپس یک حلقه با لوله ی کاتتر ایجاد کنید و آن را با یک تکه نوار دیگر به نوار هاب بچسبانید. با یک تکه نوار دیگر (سومین نوار)، انتهای دیگر حلقه را که بالای محل IV قرار دارد محکم کنید. ایجاد کردن حلقه در لوله، فشار وارد بر کاتتر IV را کاهش می دهد، کار را برای بیمار راحت تر می کند و احتمال این که به طور تصادفی از رگ خارج شود را کم خواهد کرد.
- مطمئن شوید که هیچ گونه پیچ خوردگی در حلقه وجود ندارد، چرا که می تواند در گردش مایعات به جریان خون اختلال ایجاد کند.
- فراموش نکنید که یک برچسب با تاریخ و زمان وصل کردن سرم روی پانسمان IV قرار دهید.
قسمت دوم – نگهداری IV
1. جریان مایع به داخل IV را بررسی کنید.
گیره غلتکی IV را باز کنید و قطره هایی که در محفظه قطره ای وارد می شوند را بررسی کنید. بررسی کنید که IV با مسدود کردن ورید یعنی با فشار دادن روی آن به منظور مسدود کردن جریان مایع ورودی به ورید، در قسمت انتهایی محل IV یعنی قسمتی که از وارد بدن نشده، آیا مایع به ورید وارد می شود یا خیر. در این حالت باید جریان قطره ها کند و متوقف شود، سپس با باز کردن دوباره محل مسدود شده، جریان مایع به درون ورید دوباره برقرار شود.
2. در صورت نیاز پانسمان را عوض کنید.
IVهایی که برای طولانی مدت داخل بدن قرار می گیرند نسبت به IV های یکبار مصرف، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت ها قرار دارند. برای کاهش خطر عفونت، مهم است که پانسمان را با دقت خارج کنید، محل IV را تمیز کنید و مجددا آن محل را پانسمان کنید. به طور کلی پانسمان های شفاف باید هر هفته تعویض شوند، در حالی که پانسمان های گازی باید به دفعات بیشتری تعویض شوند، زیرا اجازه مشاهده محل IV را نمی دهند.
- فراموش نکنید که هر بار محل IV بیمار را لمس می کنید، دست های خود را از قبل بشویید و یک جفت دستکش تازه بپوشید. این امر به ویژه در هنگام تعویض پانسمان ها مهم است، زیرا استفاده از اتصالات طولانی مدت IV، احتمال افزایش میزان عفونت در این مکان ها وجود دارد.
3. IV را با خیال راحت خارج کنید.
برای برداشتن و خارج کردن IV، ابتدا گیره غلتکی را ببندید تا جریان مایع درون ورید متوقف شود. به آرامی چسب و پانسمان را بردارید تا هاب کاتتر و محل قرارگیری IV به طور کامل نمایان شود. یک تکه گاز تمیز را روی محل IV قرار دهید و در حالی که کاتتر را به آرامی از ورید بیرون می کشید، فشار ظریفی در این ناحیه وارد کنید.
- گاز را روی محل خروح کاتتر با چسب یا بانداژی مانند کوبان (Coban)، محکم کنید.
4. تمامی سوزن ها را با رعایت نکات ایمنی، دور بیندازید.
سوزن هایی که برای شروع IV استفاده می شوند، به عنوان وسایل نوک تیز پزشکی شناخته می شوند و باید بلافاصله پس از استفاده در ظرفی با علامت گذاری مخصوص برای بازیافت های خطرناک بیمارستانی، قرار داده شوند. از آنجایی که سوزن ها می توانند عوامل عفونی و حتی بیماری های قابل انتقال از طریق خون را به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل کنند، بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که این سوزن ها همراه با زباله های معمولی دور ریخته نمی شوند، حتی اگر مطمئن هستید که بیمار کاملا سالم است، باز هم باید در تفکیک زباله ها دقت کنید.
5. عوارض مربوط به IV را بشناسید.
اگرچه استفاده از IV ها معمولاً روش های بی خطری هستند، اما همیشه یک احتمال بسیار کم اما حقیقی وجود دارد که آن هم بخاطر عوارض ناشی از IV است. دانستن شایع ترین علائم عوارض IV بسیار مهم است تا بتوانید بهترین خدمات مراقبتی را به بیمار ارائه دهید و در صورت نیاز بدانید که چه زمانی باید مراقبت های اورژانسی را از بیمار خود داشته باشید. برخی از عوارض IV و علائم آنها در زیر آمده است:
- نفوذ: این اتفاق زمانی رخ می دهد که مایع تزریقی به ورید، خارج از سیاهرگ به بافت نرم اطراف آن وارد شود. باعث تورم پوست در ناحیه که IV از سیاهرگ خارج شده است و همچنین پوستی رنگ پریده در ناحیه آسیب دیده می شود. بسته به دارویی که تجویز می شود، این اتفاق می تواند یک مشکل جزئی یا حتی جدی باشد.
- هماتوم: این اتفاق زمانی رخ می دهد که خون از سیاهرگ به بافت اطراف نشت کند، معمولاً پس از سوراخ شدن تصادفی دیواره سیاهرگ اتفاق می افتد و همچنین کبودی و سوزش را به همراه دارد. این علائم معمولاً طی چند هفته با فشار کم برطرف می شوند.
- آمبولی: این اتفاق خطرناک، پس از تزریق هوا به داخل سیاهرگ رخ می دهد. اغلب به دلیل حباب های هوا در لوله IV ایجاد می شود. کودکان، به ویژه در معرض خطر آمبولی هستند. در موارد جدی باعث مشکلات تنفسی، درد قفسه سینه، کبودی پوست، فشار خون پایین و حتی سکته مغزی و حمله قلبی می شود.
- ترومبوز و اندارتریت: شرایط تهدید کننده زندگی که می تواند ناشی از تزریق اشتباه به سرخرگ و نه سیاهرگ باشد. می تواند منجر به درد شدید، سندرم کمپارتمان، که به احساس فشار زیاد روی عضله که منجر به احساس “سفت بودن یا فشار” یا “پر بودن” بسیار دردناک می شود، گویند، قانقاریا یا همان سیاهمُردِگی(فاسد شدن نسج)، اختلال عملکرد حرکتی و حتی از دست دادن نهایی اندام شود.
پارگی رگ ها علل متعددی دارد که عبارتند از:
-
جلو بردن زود هنگام کاتتر موقع رگ گیری
-
استفاده از سوزن بسیار بزرگ نسبت به ورید انتخاب شده
-
پیش رفتن سوزن از میان ورید
-
بالا بودن سن (بیماران سالمند)
-
ضربه زدن به دریچه ی رگ
-
سوء مصرف مواد مخدر با تزریق
-
مرحله ی آخر بیماری کلیوی (ESRD)
-
شیمی درمانی (در بیماران سرطانی)
-
دیابت
جلو بردن زود هنگام کاتتر موقع رگ گیری
رایج ترین مورد پارگی ورید، جلو بردن زود هنگام کاتتر موقع رگ گیری است. ساختار وریدها به این شکل است که از سه لایه تشکیل شده اند و با توجه به محل آن ها می توانند بسیار ضخیم باشند. لومن (حفره) ورید در مرکز قرار دارد و جایی است که خون می تواند در آن گردش کند. هنگامی که با قرار دادن سوزن IV در رگ، وارد شدن خون به سرنگ (فلاش) دیده شود؛ به این معنی است که نوک مورب سوزن (bevel) در قسمت لومن رگ قرا گرفته است.
به دلیل نحوه ی ساخت کاتترهای IV، کاتتر چند میلی متر عقب تر از نوک سوزن قرار می گیرد. در نتیجه زمانی که نوک سوزن داخل لومن ورید است، به احتمال زیاد کاتتر هنوز در دیواره ی ورید قرار دارد.
بسیاری از پرستاران کاتتر را در همین نقطه جلو می برند و رگ را پاره می کنند. این بدان علت است که لبه های کاتتر روی دیواره ی رگ کشیده می شوند و آسیب می رسانند. فشار اضافی از تورنیکت (رگ بند) و شکاف دیواره ی ورید باعث پاره شدن کلی آن خواهد شد.
برای حل این مشکل می بایست زمانی که برای اولین فلاش را می بینید مکث کنید، زاویه ی سوزن را پایین بیاورید و آن را (با توجه به اندازه ی سرسوزن) 2 تا 6 میلی متر دیگر جلو ببرید، سپس کاتتر را وارد کنید. به این ترتیب می توانید اطمینان حاصل نمایید که کاتتر و نوک سوزن هر دو در لومن ورید قرار دارند.
برای خرید آنژیوکت میتوانید از طریق این صفحع اقدام کنید.
استفاده از سوزنی که برای رگ بیش از اندازه بزرگ است
استفاده از سوزن بسیار بزرگ نسبت به ورید انتخاب شده نیز به دلایل واضحی مشکل ساز خواهد بود؛ این مورد گاهی اوقات تنها به این علت باعث پارگی رگ خواهد شد که سوزن، سوراخ بزرگی ایجاد می کند و در نتیجه ی آن عضله ی صاف (لایه میانی، تونیکا مدیا) نمی تواند دیواره ی رگ ها را کنار هم نگه دارد. در صورتی که ورید در مقابل این ضربه ی اولیه دوام بیاورد، نوک سوزن اغلب بیش از حد بلند بوده و طرف دیگر ورید (دیواره ی مقابل) را سوراخ می کند و باعث پارگی آن می شود. اگر به هر نحوی ورید از این دو احتمال سالم باقی مانده باشد و شما موفق شوید کاتتر را جلو ببرید، به احتمال زیاد ورید به دلیل برخورد کاتتر به دیواره ی داخلی (تونیکا اینتیما) خیلی سریع دچار فلبیت مکانیکی (التهاب ورید) شده و بعداً – گاهی در طول درمان – رگ را پاره می کند که بسته به درمان سفارش شده می تواند باعث نفوذ و خارج شدن ماده از عروق شود.
هنگامی که پوست بیمار را برای گرفتن رگ لمس می کنید، بهتر است اندازه ی ورید و هر آن چه که پشتیبانی می نماید را ارزیابی کنید. با ترکیب ارزیابی خود با درمان تجویز شده، کوچک ترین سوزن ممکن را انتخاب نمایید.
آنژیوکت چیست و چه کاربردهایی دارد؟
سن بالا (بیماران سالمند)
این مورد نیز ممکن است برای پرستاران کار را دشوار کند. این بیماران دارای پوست نازک تر، بافت همبند کمتر و دیواره های وریدی نازک و ضعیف تری هستند. رگ های این بیماران حتی با رعایت تمام نکات تزریق نیز اغلب با اولین برخورد پاره خواهند شد.
ابتدا سعی کنید سوزن را به سرعت وارد رگ کنید (البته بدون این که سوزن خود را از طرف دیگر ورید درآورید). معمولاً باید زاویه ی ورود خود را نیز کاهش دهید زیرا بیشتر این رگ های قدیمی نزدیک سطح پوست قرار دارند. اگر متوجه شدید که وریدها همچنان در حال پاره شدن هستند، این امر می تواند علاوه بر فشار ایجاد شده از رگ بند، ناشی از نازک تر بودن وریدها و دیواره ی ضعیف تر آن ها در این افراد باشد. تا حد امکان، مدت زمان بستن رگ بند را کوتاه کنید و تا جایی که می توانید آن را با ملایمت ببندید. کاتتر را بسیار آرام وارد کنید؛ زیرا به محض برخورد با دریچه ی ورید، رگ مورد نظر نیز پاره خواهد شد (و این اتفاق در یک لحظه و سریع رخ می دهد).
ضربه زدن به دریچه ی رگ
برخورد با دریچه، یکی از رایج ترین راه های پارگی رگ ها است. علت این اتفاق این است که دربچه ها محکم تر از دیواره های ورید هستند؛ بنابراین هنگامی که کاتتر را جلو می برید، به یک دریچه برخورد می کنید و همچنان به پیشروی ادامه می دهید، این امر عموماً کناره ی رگ را به بیرون هل داده یا آسیب زیادی به دیواره وارد می کند که موجب پاره شدن رگ می شود.
هنگام رگ گیری بهتر است دریچه ی رگ مورد نظرتان را نیز پیدا کنید. دریچه ها تقریباً همیشه در نقطه ی اتصال ورید (محل انشعاب به دو بخش) یافت می شوند و ممکن است حسی مانند یک برآمدگی جزئی در ورید داشته باشند (ورید بدون وجود دریچه صاف و مستقیم می بود). سعی کنید کاتتر را به آرامی جلو ببرید و با اولین نشانه ی مقاومت که احتمالاً توسط دریچه ایجاد می شود، کار خود را متوقف کنید. اگر در حین فرو بردن سوزن مقاومتی حس کردید و نتوانستید بیشتر پیش بروید؛ بهتر است دست از کار بکشید، رگ بند را دربیاورید، سوزن را بردارید، لوله ها را با محلول نمک بشویید و بعد حین وارد کردن کاتتر IV را تخلیه کنید. این کار دریچه را باز کرده و به کاتتر اجازه ی عبور می دهد. به محض این که کاتتر به طور کامل جلو رفت، سرنگ را به عقب برگردانید و بازگشت خون را دوباره بررسی کنید تا مطمئن شوید که هنوز داخل رگ است.
معتادان تزریقی
دسترسی به رگ های این افراد کار سختی است و رگ های آن ها به دلیل سوء مصرف های مکرر، هنگام تزریق بسیار راحت تر پاره می شوند. اغلب این طور به نظر می رسد که وریدهای آن ها برای تزریق بسیار مناسب هستند اما واقعیت این است که دیواره های ورید به قدری ضخیم و لومن به قدری کوچک است که عملاً امکان سرم زدن را برای ایشان از بین می برد. همیشه سعی کنید از کوچک ترین سوزن در بزرگ ترین رگ ممکن استفاده کنید. حتی ممکن است برای پیدا کردن رگ های عمیق تری که توسط بیمار استفاده نشده اند، نیاز به انجام سونوگرافی باشد.
ESRD، شیمی درمانی و دیابت
بیماران درگیر با این سه وضعیت، همگی مشکلات مشابهی در مورد عدم دسترسی دارند و دارای رگ های ظریفی هستند. این امر می تواند به دلیل داروهای مضر مانند شیمی درمانی یا کاهش گردش خون محیطی ناشی از دیابت باشد. برای این بیماران وقت بگذارید. دست آن ها را در یک پتوی گرم بپیچید یا از یک کمپرس گرم موقت به مدت 15 دقیقه استفاده کنید، سپس رگ بند را ببندید و رگ را با ضربه به پوست پیدا کنید. از روش رگ بندی مشابه یک بیمار مسن با رگ های ظریف استفاده کنید و همیشه در صورتی که به طور تصادفی به یک دریچه برخورد کردید، کاتتر خود را با ملایمت جلو ببرید.
برای خرید ست سرم میتوانید از طریق این صفحه اقدام کنید.
فانی استور فروشگاه اینترنتی تجهیزات پزشکی
]]>عموماً اولین قدم برای درمان اختلال نعوظ، مصرف داروهای خوراکی است. این داروها برای مبتلایان به اختلال نعوظ (افرادی که در سفت نگه داشتن نعوظ خود به قدری که بتوانند رابطه ی جنسی برقرار کنند مشکل دارند) بسیار مناسب هستند و عوارض جانبی کمی هم دارند.
سیلدنافیل (ویاگرا)، واردنافیل (لویترا، استاکسین)، تادالافیل (سیالیس) و آوانافیل (استندرا) داروهای خوراکی ای هستند که با افزایش اثرات نیتریک اکسید، اختلال نعوظ را معکوس میکنند. نتریک اکسید یک ماده ی شیمیایی طبیعی است که در بدن انسان تولید شده و عضلات آلت تناسلی را شل می کند؛ این اتفاق جریان خون را افزایش می دهد و در نتیجه آلت تناسلی با تحریک جنسی می تواند به نعوظ برسد.
اگر به دنبال خرید اسپری تاخیری و خرید کاندوم هستید میتوانید از اینجا اقدام کنید.
تفاوت داروهای خوراکی اختلال نعوظ
داروهای خوراکی برای اختلال نعوظ به روش مشابهی کار می کنند، با این حال هر کدامشان ترکیب شیمیایی کمی متفاوتی دارند. این تفاوت های جزئی بر نحوه ی عملکرد هر دارو مانند سرعت اثرگذاری و از بین رفتن آن و عوارض جانبی احتمالی دارو تأثیر می گذارد. پزشک علاوه بر این عوامل، سایر بیماری ها و مشکلات فرد و تداخلات احتمالی با دیگر داروهای مصرفی او را نیز بررسی خواهد کرد.
سیلدنافیل (ویاگرا)
بهتر است برای اثرگذاری بیشتر این دارو، یک ساعت قبل از رابطه ی جنسی و با معده ی خالی مصرف شود. در صورت خفیف تا متوسط بودن اختلال نعوظ، اثر آن تا 4 یا 5 ساعت یا حتی بیشتر باقی می ماند.
واردنافیل (لویترا، استاکسین)
این دارو نیز اگر یک ساعت قبل از شروع رابطه ی جنسی مصرف شود، اثرگذاری بیشتری دارد. می توان آن را همراه یا بدون غذا مصرف نمود اما غذای چرب از جذب سریع آن جلوگیری خواهد کرد.
در صورت خفیف تا متوسط بودن اختلال نعوظ، اثر واردنافیل تا 4 یا 5 ساعت یا حتی بیشتر دوام می آورد. شکل جدیدتری از این دارو که به صورت قرص زیر زبانی موجود است، ممکن است اثرگذاری سریع تری داشته باشد.
تادالافیل (سیالیس)
این دارو همراه یا بدون غذا حدود یک تا دو ساعت قبل از رابطه ی جنسی مصرف می شود و اثر آن تا 36 ساعت باقی می ماند. تادالافیل را می تواند در مقادیر کم به صورت روزانه نیز استفاده کرد.
آوانافیل (استندرا)
این دارو بسته به دوز آن، 30 دقیقه قبل از رابطه ی جنسی همراه یا بدون غذا مصرف می شود و تا شش ساعت اثر خود را حفظ می کند.
اثر این داروها تقریباً مشابه یکدیگر است؛ بنابراین می توان آن ها را بر اساس ترجیحات شخصی مانند هزینه، سهولت استفاده، مدت زمان ماندگاری اثر دارو و عوارض جانبی آن ها انتخاب کرد. نوع ژنریک داروهای سیلدنافیل، واردنافیل و تادالافیل نیز در بازار موجود است که با قیمت کمتر ارائه می شوند.
چه زمانی ممکن است داروهای اختلال نعوظ خطرناک محسوب شوند؟
قبل از مصرف هر دارویی برای اختلال نعوظ، باید با پزشک خود مشورت نمود. در صورت وجود موارد زیر ممکن است این داروها مؤثر واقع نشده یا حتی خطرناک باشند:
-
مصرف داروهای نیترات؛ مانند نیتروگلیسیرین، ایزوسورباید مونونیترات و ایزوسورباید دینیترات که معمولاً برای درد قفسه ی سینه (آنژین) تجویز می شوند.
-
فشار خون بسیار پایین (هیپوتانسیون) یا فشار خون بالای کنترل نشده (هیپرتانسیون)
-
ابتلا به بیماری وخیم کبدی
-
ابتلا به بیماری کلیوی ای که نیاز به دیالیز دارد
عوارض جانبی
بیشتر مردانی که داروهای اختلال نعوظ خوراکی مصرف می کنند، عوارض جانبی آن ها را تجربه نخواهند کرد. در صورتی که عوارض جانبی ای رخ دهد، می تواند شامل موارد زیر باشد:
-
گرگرفتگی
-
سردرد
-
سوء هاضمه
-
تغییرات بصری مانند بینایی با ته رنگ آبی، حساسیت به نور یا تاری دید
-
گرفتگی یا آبریزش بینی
-
کمر درد
در موارد نادر، ممکن است عوارض جانبی جدی تری رخ دهد که عبارتند از:
از دست دادن حس شنوایی و بینایی
بعضی افراد پس از مصرف یکی از این داروها ناگهان حس شنوایی یا بینایی خود را از دست داده اند. البته مشخص نیست که این اتفاق به طور مستقیم ناشی از مصرف دارو بوده یا به دلیل بیماری های زمینه ای رخ داده است. در صورتی که با مصرف داروهای اختلال نعوظ به چنین عارضه ای دچار شدید، فوراً به اورژانس یا یک پزشک مراجعه کنید.
نعوظی که خود به خود از بین نمی رود
این وضعیت نادر که پریاپیسم نامیده می شود، می تواند دردناک باشد و برای جلوگیری از آسیب به آلت تناسلی، نیاز به درمان پزشکی دارد. در صورتی که این عارضه برای شما بیش از چهار ساعت طول کشید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
خرید اینترنتی داروهای اختلال نعوظ خوراکی
درمان اختلال نعوظ، تجارت بزرگی است و کلاهبرداری های آنلاین فراوانی در این مورد وجود دارد. اگر قصد دارید داروها را از طریق اینترنت خریداری کنید، به نکات زیر توجه نمایید:
این یک عنوان است
تاثیر قرص تستوسترون برای نعوظ چیست؟
قانونی بودن داروخانه را بررسی کنید
اگر داروخانه ی آنلاین آدرس و شماره ی تلفن برای تماس ندارد، قیمت های آن بسیار ارزان است و یا از شما نسخه نمی خواهد، هرگز از آن دارو نخرید. بعضی از مشاغل غیرقانونی نسخه های تقلبی داروهای قانونی را می فروشند و این داروها ممکن است بی اثر یا خطرناک باشند.
حتماً نسخه و دوز صحیح را دریافت کنید
زمانی که داروها به دستتان می رسد، از مطابقت دقیق آن ها با نسخه ی تجویز شده ی خود اطمینان حاصل نمایید.
برای خرید «ویاگرای گیاهی» فریب نخورید
هرگز از داروهایی که ادعا می کنند معادل «گیاهی» یا بدون نسخه ی داروی خوراکی برای اختلال نعوظ هستند، استفاده نکنید. این موارد جایگزین مؤثری نیستند و برخی از آن ها حاوی مواد مضر هستند.
]]>
پمپ انسولین دستگاه کوچکی است که بدن شما وصل شده و انسولین بدن را تأمین می کند. این دستگاه یک جایگزین عالی برای تزریق مداوم انسولین می باشد. برخی از پمپ های انسولین دارای مانیتورهای کوچکی هستند که سطح گلوگز یا قند خون را نمایش می دهند. این مانیتورها همچنین قابلیت این را دارند که به دستگاه شخص دیگری وصل شوند تا خانواده شما بتوانند از راه دور قند خونتان را چک کنند.
در یکی از تحقیقات انجام شده در سال 2019 تخمین زده شد که حدود 350000 نفر در آمریکا از پمپ انسولین استفاده می کنند که 90% این افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 10 درصد دیگر مبتلا به دیابت نوع 2 هستند. بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 به شدت وابسته به انسولین بوده و تزریق انسولین برای آنها امری حیاتی می باشد.
در این مقاله ما نحوه عملکرد پمپ های انسولین را به صورت کامل شرح داده و سپس مزایا و معایب آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
برای تهیه و خرید سرنگ انسولین میتوانید از این طریق پیشگیری کنید.
پمپ انسولین چکار می کند؟
پمپ انسولین به گونه ای طراحی شده است که عملکرد پانکراس بدن انسان را شبیه سازی کند. پانکراس یا لوزالمعده عضوی از بدن است که متناسب با تغییرات سطح قند خون، انسولین ترشح می کند. اما در مبتلایان به بیماری دیابت، بدن فرد قادر به ترشح انسولین نبوده یا نمی تواند از آن استفاده کند؛ در نتیجه ی این امر، بیمار باید برای تأمین انسولین مورد نیاز خود از روش دیگری استفاده کند.
پمپ انسولین با رساندن میزان پایه ای یا مشخص از انسولین از طریق لوله ی کانولا کار خود را انجام می دهد. لوله ی کانولا در زیر لایه ی اول پوستی وارد بدن می شود. پزشک با توجه به شرایط خاص شما میزان انسولین مورد نیاز روزانه را مشخص می کند.
پمپ انسولین همچنین قادر است تا یک بولوس انسولین را به بدن شما برساند. بولوس انسولین به میزان اضافه ی انسولین گفته می شود که علاوه بر میزان پایه و مشخص اولیه، به دوز انسولین ورودی پمپ انسولین اضافه می شود. البته، پمپ انسولین شما به طور خودکار انسولین اضافی را به مقدار ورودی اضافه نمی کند. در واقع مقدار بولوس انسولین توسط کاربر در دستگاه پمپ انسولین ثبت می شود.
پمپ انسولین با توجه به برنامه ای که به آن می دهید به بدن شما انسولین می رساند. به عبارت دیگر، تنظیمات این دستگاه ها با توجه به سطح قند خون لحظه ای بیمار تغییر نمی کند. البته، برخی از انواع پمپ انسولین می توانند با توجه به سطح قند خون بیمار (اندازه گیری شده توسط دستگاه های شمارش گلوکز به طور متوالی)، اندازه ی دوز پایه ای انسولین ورودی را تنظیم کنند. استفاده ی ایمن و درست از این گروه از دستگاه ها نیازمند تمرین، آگاهی و مهارت کاربران می باشد.
اجزای تشکیل دهنده ی پمپ انسولین چیست؟
پمپ انسولین معمولاً به اندازه ی ورق پاسور است. البته، اندازه ی دقیق هر مدل پمپ انسولین می تواند کمی متغیر باشد. این دستگاه بیرون بدن قرار می گیرد (پوشیده می شود).
اجزای تشکیل دهنده ی پمپ انسولین شامل موارد زیر است:
-
یک صفحه ی نمایش
-
یک محل ذخیره سازی انسولین
-
یک لوله ی کانولای نازک که به بدن بیمار وصل می شود.
شما می توانید لوله ی کانولا را به چندین قسمت مختلف از بدن خود وصل کنید. رایج ترین مکان های اتصال لوله ی کانولا در بیماران شامل شکم، ران پا و باسن می شود.
لوله ی کانولا به عنوان یک واسطه بین دستگاه پمپ انسولین و پوست شما عمل می کند. شما سر کوچک این لوله را وارد بافت سطحی پوست خود می کنید. این سمت لوله عموماً با یک برچسب بی رنگ یا هم رنگ پوست پوشانده می شود تا محل اتصال ثابت مانده و به راحتی جدا نشود.
پیشرفت های انجام شده در زمینه ی تکنولوژی پمپ انسولین به این معنا است که امروزه برخی از این دستگاه ها دارای امکانات اضافه ای نیز هستند. مثل:
-
صفحه ی لمسی
-
سیستم تعلیق هیپو گلیسمی (قطع انسولين ورودی در صورت مشاهده ی افت قند خون بیمار)
-
ضد آب (تا عمق خاص، با توجه به مدل دستگاه)
-
امکانات بی سیم
در کنار انواع مرسوم و قدیمی تر پمپ انسولین، امروزه برچسب های انسولين نیز موجود می باشند. این موارد به طور مستقیم در داخل پوست شما مستقر می شوند. با وجود این که برچسب های انسولین در انواع و برند های مختلفی ارائه می شوند، اما تمامی آنها انسولین ورودی را بدون واسطه (بدون لوله ی کانولا) به بدن شما می رسانند.
نوع پمپ انسولین با توجه به نوع دیابت، شرایط مالی و سن بیمار تعیین می شود. برخی از انواع پمپ انسولین برای کودکان مناسب نیستند.
انواع پمپ انسولین چیست؟
موجودی و دسترسی پمپ انسولین در مکان ها و زمان های مختلف متغیر است. برخی از سازنده های پمپ انسولین، با ارائه ی مدل های پیشرفته تر، ممکن است مدل های پیشین پمپ انسولین خود را از رده خارج کنند.
علاوه بر این، برخی از انواع پمپ انسولین ممکن است برای یک گروه سنی یا یک نوع دیابت پیشنهاد شده باشند. بهتر است برای انتخاب مناسب ترین گزینه با پزشک خود مشورت کنید. این کار باعث می شود که پمپ انسولینی مطابق با شرایط، نیاز های انسولین و سبک زندگی خود خریداری کنید. a
مقاومت به انسولین چیست و راهکار هایی برای مقابله با آن
مثال هایی از انواع پر طرفدار پمپ انسولین در ادامه آمده است:
مدترونیک
این دستگاه به نام MiniMed 770G System و محصول شرکت مدترونیک (Medtronic) به طور اتوماتیک سطح قند خون را ارزیابی می کند و مقدار (دوز) مناسبی از انسولین پایه (بیزال) را برای مصرف توسط بیماران فراهم می کند که برای دیابت نوع یک در سنین دو سال و بزرگتر مناسب است. نمونه ی دیگر این دستگاه دارای سیستم مینیمد 630G است که برای دیابت نوع یک و دو، در سنین 14 و بزرگتر قابل استفاده می باشد.
مدترونیک
یک سیستم برچسبی مجهز به بلوتوث که مدیریت انسولين 72 ساعته ی مداوم را ارائه می دهد. کودکان و بزرگسالان می توانند از اومنی پاد برای دیابت نوع 1 و 2 استفاده کنند.
تاندم
این شرکت پمپ انسولین X2 t:slim را تولید می کند. این پمپ انسولین برای درمان دیابت نوع یک در افراد شش ساله و بزرگتر قابل استفاده است.
مزایای استفاده از پمپ انسولین چیست؟
این شرکت پمپ انسولین X2 t:slim را تولید می کند. این پمپ انسولین برای درمان دیابت نوع یک در افراد شش ساله و بزرگتر قابل استفاده است.
دیگر مزایای پمپ انسولین:
-
دیگر نیازی به تزریق های چند باره و روزانه نخواهید داشت.
-
برای تشخيص دوز بولوس انسولین ورودی به شما کمک می کند.
-
کمک به اعمال دوز های منظم و چند باره ی بولوس انسولین به طور روزانه.
-
دوز دهی دقیق تر انسولین ورودی در مقایسه با روش های قدیمی تر.
-
برخی از موارد پمپ انسولین در کنار اعمال انسولین، قادر هستند که با یک دستگاه نظارت زنده ی گلوکز خون برای تشخيص سطح قند خون ارتباط برقرار کنند.
-
پمپ انسولین کمتر از روش های دیگر تأمین انسولین، زندگی شخصی شما را دچار محدودیت می کند.
معایب استفاده از پمپ انسولین چیست؟
برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
-
یادگیری نحوه استفاده ی درست پمپ انسولین نیازمند آموزش و تمرین است. به همین دلیل، ممکن است پمپ انسولین گزینه ی مناسبی برای کودکان محسوب نشود.
-
قیمت پمپ انسولین معمولاً نسبت به گزینه های قدیمی تر اعمال انسولین، بالاتر است.
-
برای احتمال نادر مشکلات فنی دستگاه، باید همیشه یک گزینه ی جایگزین اضطراری را در نظر داشته باشید.
-
با توجه به نوع پمپ انسولین مورد استفاده، ممکن است پوشیدن و حمل دستگاه آزار دهنده باشد.
در حالی که هر دو روش استفاده از دستگاه پمپ انسولین و تزریق انسولين برای کنترل سطح قند خون بیماران دیابتی کارساز می باشد؛ اما روش پمپ انسولین، گزینه ای بهتر برای کنترل سطح قند خون و خطر کمتر افت بیش از حد قند خون محسوب می شود. چیزی که در کنترل بیماری دیابت حائز اهمیت است این است که شما به طور دقیق و منظم سطح قند خون خود را تحت نظر داشته باشید و برای کنترل بیماری تمامی دستور العمل ها و تجویزات پزشک خود را به طور کامل انجام دهید.
چگونه از پمپ انسولین استفاده کنیم؟
حتماً پیش از کار با پمپ انسولین خود، آموزش های لازم را تحت آموزش یک پزشک یا تکنسین انسولین بگذرانید تا طریقه ی صحیح کار با این دستگاه را فرا بگیرید.
پیش از شروع استفاده از پمپ انسولین، باید به چگونگی انجام موارد زیر مسلط باشید:
-
متصل کردن سیستم انتقال دستگاه (کانولا) به بدن
-
تعویض انسولین دستگاه
-
رفع مشکلات رایج پمپ انسولین مربوطه
-
تعویض سیستم انتقال دستگاه (کانولا)
-
کار با امکانات مختلف دستگاه
بیشتر گونه های پمپ انسولین حاوی یک سیستم محاسبه ی دوز بولوس انسولین هستند. این عدد میزان انسولین اضافی مورد نیاز بدن شما را (با توجه به کربوهیدرات ورودی روزانه ی برنامه ی غذایی شما) مشخص می کند.
برخی از دستگاه های پمپ انسولین دارای گزینه ی «دوز بولوس ادامه دار» می باشند. این گزینه به شما اجازه می دهد تا اعمال دوز بولوس خود را به طور تدریجی (طی دو الی سه ساعت) در برنامه ی پمپ انسولین خود قرار دهید. این کار از موارد افت قند خون ناگهانی پیشگیری می کند. افت بیش از حد قند خون می تواند خطر های متعددی را به همراه داشته باشد.
شما باید انسولین دستگاه پمپ انسولین خود را با توجه به توضیحات سازنده ی دستگاه تعویض کنید. همچنين، لوله ی کانولای پمپ انسولین باید به طور منظم هر 2 الی 3 روز تعویض شود؛ حتی اگر انسولین ذخیره ی پمپ هنوز تمام نشده باشد.
منبع : https://www.healthline.com/health/diabetes/how-does-an-insulin-pump-work#summary
فانی استور بزرگ ترین فروشگاه تجهیرات پزشکی
]]>